Αόρατη Πόλη: Περί Χρυσής Αυγής και ... όχι μόνο !

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Περί Χρυσής Αυγής και ... όχι μόνο !

«Η επανάκαμψη της Άκρας Δεξιάς δεν αποτελεί μεμονωμένο ελληνικό φαινόμενο. Αντίθετα, με βάση και τη θεωρία των «κυμάτων», την ίδια περίοδο οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες βρισκόταν ήδη αντιμέτωπες με το «τρίτο κύμα» της Άκρας Δεξιάς, μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μάλιστα, η Ελλάδα είχε θεωρηθεί – από κοινού με τον υπόλοιπο «ευρωπαϊκό Νότο» (Ισπανία, Πορτογαλία) – ως «ειδική περίπτωση», ως εξαίρεση από το γενικό κανόνα της ανόδου τέτοιων κομμάτων, γεγονός που αποδόθηκε στη σχετικά πρόσφατη εμπειρία ολοκληρωτικών καθεστώτων, την οποία βίωσαν οι χώρες αυτές.» *(1)

Το προηγούμενο απόσπασμα, από μελέτη του Παντείου Πανεπιστημίου, κατ’ αρχήν μας αποκαλύπτει ότι το φαινόμενο αύξησης της ακροδεξιάς είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται τα καθεστωτικά ΜΜΕ όταν το παρουσιάζουν ως αποκλειστικό ελληνικό φαινόμενο. Στο ίδιο μήκος κύματος, σχετικό δημοσίευμα αποκαλύπτει ότι «Τα ακροδεξιά σκήπτρα στην Ευρώπη κρατάει η γειτονική Ιταλία με 60 βουλευτές (στους 630) , ακολουθούν η Αυστρία με 56 (στους 183), η Ελβετία με 54 (στους 200), η Ολλανδία με 24 (στους 150) .» *(2)

Να σημειώσω σε αυτό το σημείο ότι στην Γερμανία είναι απαγορευμένα λόγω της προϊστορίας της συγκεκριμένης χώρας. Ενδιαφέρον βέβαια έχει το ποσοστό της ακροδεξιάς στην Αυστρία, χώρα «σύμμαχο» της Γερμανίας στον Β’ ΠΠ, όπως και στην Ολλανδία, χωρίς όμως να δούμε έστω έναν ευρωπαίο αξιωματούχο να αποκαλεί τις συγκεκριμένες χώρες φασιστικές.

Στην Προτεσταντική Νορβηγία ο ακροδεξιός Μπρέιβικ εκτέλεσε μια εκατοντάδα αθώους, αλλά όλοι περιορίστηκαν στην ακροδεξιά ιδεολογία του δολοφόνου ... Κανένας δεν τόλμησε να αφήσει υπονοούμενα για την "ποιότητα" της Νορβηγίας και των Νορβηγών, όπως σήμερα αφήνουν υπονοούμενα για την Ελλάδα και τους Έλληνες... *(3)

Μετά την απομυθοποίηση, για την μοναδικότητα του ελληνικού φαινομένου «εκφασισμού της κοινωνίας», ας δούμε τους λόγους και τα αίτια ανόδου της Χρυσής Αυγής, ξεκινώντας από το προφίλ όσων την επέλεξαν.

Το ποσοστό της Χρυσής Αυγής, που θα πρέπει να σημειωθεί ότι το 2009 είχε συγκεντρώσει 0,29%, προήλθε κατά 14% από τους ψηφοφόρους που το 2009 είχαν επιλέξει τη ΝΔ και κατά 12% από τους αντίστοιχους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Με δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ είχε πριν από δυόμισι χρόνια υψηλότερο ποσοστό από τη ΝΔ (43,9% έναντι 33,5%) προκύπτει ότι το 6,97% που πέτυχε η Χρυσή Αυγή την περασμένη Κυριακή προέρχεται σε απόλυτα νούμερα περισσότερο από το ΠΑΣΟΚ απ' ό,τι από τη ΝΔ. Επίσης 8% των ψηφοφόρων της δηλώνουν ότι το 2009 είχαν ψηφίσει το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη.

(Παρατήρηση 1^η : Το γεγονός αυτό εξηγεί και τις κατά καιρόν «εκδηλώσεις αγάπης» της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, στην προσπάθειά τους να ανακτήσουν τους χαμένους ψηφοφόρους τους).

Όσον αφορά στην εκτίμηση ότι οι νεαρές ηλικίες έδωσαν υψηλά ποσοστά στη Χρυσή Αυγή, αυτή φαίνεται ότι μόνο εν μέρει στέκει. Σύμφωνα με τα exit polls που έγιναν στη Θεσσαλονίκη, στις ηλικίες από 18-35 χρόνων η Χρυσή Αυγή, που πανελλαδικά συγκέντρωσε 6,97%, έλαβε περίπου 5%, όσο και στις ηλικίες από 56 ετών και πάνω. Αντίθετα, εμφανώς πιο υψηλά είναι τα ποσοστά της στις μεσαίες ηλικίες (από 35 έως 55 χρόνων), όπου πέτυχε εκλογικά νούμερα που ξεπερνούν κατά πολύ το πανελλαδικό ποσοστό της. *(4)

(Παρατήρηση 2^η: τα υψηλότερα ποσοστά της είναι στις δραστήριες επαγγελματικά ηλικίες, με κεντροδεξιό κυρίως πολιτικό παρελθόν)

Τα ανωτέρω επιβεβαιώνει και νεώτερη έρευνα (2013) σύμφωνα με την οποία, είναι εκτός πραγματικότητας όσοι ταυτίζουν τους ψηφοφόρους της Χ.Α. με δυνάμει φασίστες ή και εκείνοι που γενικώς εκτιμούν ότι με τη φυλάκιση των στελεχών της θα επιστρέψουν οι ψηφοφόροι της άρον άρον στα κόμματα που ψήφιζαν μέχρι το 2012.

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, είναι λάθος, επίσης, η αίσθηση ότι στη Χ.Α. εστράφησαν πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι. Δεν αποτελούν παρά το 4% του κοινού της. Αντιθέτως, στις τάξεις των χρυσαυγιτών θα βρει κανείς κυρίως μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, ανέργους, συνταξιούχους, αλλά και ελεύθερους επαγγελματίες χωρίς επιστημονική κατάρτιση (π.χ. τεχνίτες, εμπόρους, μικροεπιχειρηματίες, ταξιτζήδες κ.λπ.). Κατά τεκμήριο, δηλαδή, ο κεντρικός κορμός των ψηφοφόρων της Χ.Α. προέρχεται από πολίτες μέσου ή χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, που ανήκαν στη μεσοαστική τάξη, δέχθηκαν από την κρίση ένα ισχυρότατο πλήγμα στο εισόδημά τους και θεώρησαν υπεύθυνους γι’ αυτό «τα κόμματα και τους κυβερνώντες αδιακρίτως». *(5)

(Παρατήρηση 3^η : ο κεντρικός κορμός των ψηφοφόρων της ΧΑ είναι σε επαγγελματικές κατηγορίες οι οποίες ΔΕΝ είχαν διασφαλισμένα εργασιακά δικαιώματα και επλήγησαν από την ελεύθερη είσοδο μεταναστών στα επαγγέλματα αυτά, κατάσταση που επιδείνωσε η κρίση)

Ως προς το κριτήριο εισοδημάτων οι ψηφοφόροι της ΧΑ εμφανίζονται να είναι άτομα χαμηλότερων εισοδημάτων σε σχέση με τους ψηφοφόρους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ *(6)

(Παρατήρηση 4^η: εάν το συνδυάσουμε με την προηγούμενη παρατήρηση ίσως δεν είναι λάθος να αναφερόμαστε στους πρώτους πληγέντες από τα οικονομικά μέτρα των μνημονίων)

Όπως αναφέρει το Βήμα, σύμφωνα με την έρευνα μια από τις βασικές παραμέτρους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην άνοδο της Χρυσής Αυγής είναι η τοποθέτηση των Ελλήνων απέναντι στους μετανάστες, η οποία χαρακτηρίζεται σε γενικές γραμμές ως αρνητική.

Η πλειονότητα των ερωτηθέντων θεωρεί ότι η παρουσία τους βλάπτει την οικονομία και υποσκάπτει την πολιτισμική ζωή και ταυτότητα της χώρας.

Σε σχετική έρευνα τον Μάϊο του 2012 και στην ερώτηση ποια πιστεύουν ότι είναι η επίδραση των μεταναστών στην οικονομία της χώρας το 59% των κατοίκων στο 4ο και στο 6ο διαμέρισμα (περιλαμβάνονται οι συνοικίες Κολωνός, Ακαδημία Πλάτωνος και Σεπόλια ως Πατήσια στο πρώτο, ενώ Πατήσια και Κυψέλη ανήκουν στο δεύτερο) και το 53% των κατοίκων των υπολοίπων διαμερισμάτων απαντούν ότι θεωρούν πως είναι αρνητική, ενώ το 33% στο 4ο και στο 6ο και το 36% στα υπόλοιπα απαντούν ότι είναι ουδέτερη και το 8% και το 11% αντιστοίχως θεωρούν ότι είναι θετική.

(Ειδικά για την αύξηση των ποσοστών της ΧΑ στις περιοχές του 6^ου διαμερίσματος, μια πιθανή εξήγηση δίνεται στο άρθρο Αντιρατσιστές ή "χρήσιμοι ηλίθιοι"; - ειδικά στο πρώτο τμήμα, έως και μερικές παραγράφους μετά το τελευταίο βίντεο του άρθρου)

Στην ερώτηση αν πιστεύουν ότι οι μετανάστες υποσκάπτουν ή εμπλουτίζουν την πολιτιστική ζωή της χώρας το 61% των ερωτωμένων στο κέντρο της Αθήνας απαντά ότι την υποσκάπτουν, το 31% έχει ουδέτερη θέση και το 8% πιστεύει ότι την εμπλουτίζουν. Τα ποσοστά για τους κατοίκους των υπολοίπων περιοχών της Αθήνας είναι 52%, 32% και 16% αντιστοίχως.

Μάλιστα, το δημοσίευμα τονίζει πως δεν είναι μόνο αρνητικοί απέναντι στους μετανάστες οι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας αρνητικοί όπου υπάρχει έντονη μεταναστευτική παρουσία αλλά και οι κάτοικοι στα υπόλοιπα διαμερίσματα της πόλης.

Όπως προκύπτει από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων, το αίσθημα του φόβου είναι διάχυτο στους κατοίκους σε όλη την έκταση του Δήμου Αθηναίων. Περίπου δύο στους τρεις δηλώνουν ότι "θα ένιωθα φόβο αν χρειαζόταν να διασχίσω μετά τα μεσάνυχτα το κοντινό μου πάρκο" και το 1/3 του δείγματος δηλώνει ότι "θα ένιωθα φόβο αν χρειαζόταν να μείνω στη διάρκεια του Αυγούστου μόνος στο διαμέρισμά μου για μερικές ημέρες".

Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα σύμφωνα με τα οποία ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται ανεκτικός απέναντι στους μετανάστες, οι ψηφοφόροι του γίνονται όλο και πιο αντιμετανάστες.

Οι ερευνητές αποδίδουν αυτό το γεγονός στη μαζική εισροή ψηφοφόρων από άλλα κόμματα, οι οποίοι και δεν μοιράζονται τις παραδοσιακά ανεκτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο μεταναστευτικό ζήτημα. Γενικότερα, εμφανίζεται μετατόπιση των ψηφοφόρων όλων των κομμάτων σε περισσότερο αντιμεταναστευτικές θέσεις. Στην κλίμακα από το 1 ως το 10 και αναφορικά με την επίδραση που έχουν οι μετανάστες στην οικονομία (0 = αρνητική, 10 = θετική) οι ψηφοφόροι του ΠαΣοΚ σημειώνουν σε μέσον όρο 3,4, της ΝΔ 2,2, του ΚΚΕ 3,4, του ΛΑΟΣ 1,4, του ΣΥΡΙΖΑ 3,8, των Οικολόγων 2,9, των Ανεξάρτητων Ελλήνων 1,8, της Χρυσής Αυγής 1,5, της ΔΗΜΑΡ 3,9 και της Δράσης 4,7. *(7)

(Παρατήρηση 5^η : οι δύο προηγούμενες παράγραφοι αναδεικνύουν το πώς αντιλαμβάνονται κάποιοι την «δημοκρατική ευαισθησία» στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευση, όταν εμφανώς αδιαφορούν για τα αιτήματα της πλειοψηφίας, γεγονός που δεν περνά απαρατήρητο)

Σε προηγούμενο άρθρο μου, Η ταμπελοποίηση μιας κοινωνίας σε κρίση , είχα αναδείξει το γεγονός της «τιμωρητικής ψήφου» ως επιλογής με το κριτήριο της οργής. Εάν μάλιστα συνδυάσουμε αυτό, με τις προσφάτως δημοσιευμένες φορολογικές δηλώσεις βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης *(8), οι οποίες αν μη τι άλλο προκαλούν, αλλά και τις κατά καιρόν διατυπωμένες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στα εθνικά θέματα, έχω την αίσθηση ότι θα πρέπει να πάψουμε να αναρωτιόμαστε για την ανοδική πορεία ενός κόμματος που αποδεδειγμένα ο ηγετικός του πυρήνας έχει (ή είχε) φιλοναζιστικές τάσεις, για όσο διάστημα δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση που να καλύπτει τα εύλογα ερωτήματα που δημιουργούνται απ’ όλα τα προηγούμενα αποσπάσματα ερευνών και παρατηρήσεις.

Τα στοιχεία αυτά είναι γνωστά στα επιτελεία των κομμάτων της συγκυβέρνησης, αλλά και στους «κύκλους» που εδώ και χρόνια καθορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και γι’ αυτό το τελευταίο διάστημα βλέπουμε να πυκνώνουν τα δημοσιεύματα για νέους πολιτικούς σχηματισμούς, είτε κεντροαριστεράς, είτε λαϊκής δεξιάς, στην προσπάθεια να καλυφθούν τα υπάρχοντα πολιτικά κενά, ανακυκλώνοντας τα ίδια «ελεγχόμενα πολιτικά υλικά» που μας οδήγησαν στην κατάσταση που βιώνει η χώρα.

"Η ΝΔ θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ και αυτό τα επιτελεία του 4ου Ράιχ το γνωρίζουν. Ετοιμάζονται, λοιπόν, για το αύριο. Για την ακρίβεια για το μεθαύριο.

Το αύριο είναι γνωστό: Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ …
Το μεθαύριο είναι που τους απασχολεί και τους προκαλεί αγωνία και τρόμο …" *(9)