Έξω από το μαντρί, υπάρχει ... ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !

ΧΑΞΛΕΪ εναντίον ΟΡΓΟΥΕΛ

Με αφορμή το προηγούμενο δημοσίευμα - Η Φάρμα των Ζώων - του Όργουλ,
ας δούμε μια "αντιπαράθεσή" του με τον Χάξλεϊ, αποτυπωμένη σε σκίτσα ...

 

Προσοχή στις ειδήσεις των «ειδήσεων»

Γράφει ο Σταύρος Μαντατής     

Ένας «Αρμαγεδών» πληροφοριών από ιντερνετικά έως και έντυπα ή ακουστικά Μ.Μ.Ε. μας βομβαρδίζει καθημερινά. Οι πολίτες ενημερώνονται χωρίς τις περισσότερες φορές να γνωρίζουν τα γεγονότα. Οι ειδήσεις συχνά δεν αποτελούν αλήθεια και πολύ περισσότερο δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα.

Ο Μπονχόφερ Ντίτριχ έλεγε σχετικά ότι: «Η κατανόηση της πραγματικότητας δεν είναι η γνώση του εμφανούς. Είναι η αντίληψη της ουσιαστικής φύσης των πραγμάτων. Ο καλύτερα πληροφορημένος δεν είναι αναγκαστικά και ο πιο σοφός. Διότι υπάρχει ο κίνδυνος, λόγω αυτής ακριβώς της υπερπληροφόρησης, να χάσει την ουσία. Όμως από την άλλη, η γνώση μιας φαινομενικά ασήμαντης λεπτομέρειας πολύ συχνά βοηθάει να δούμε το βάθος των πραγμάτων. Έτσι ο σοφός αναζητά την καλύτερη δυνατή γνώση των γεγονότων, χωρίς ποτέ να εξαρτάται μόνο απ' αυτήν. Σοφία είναι η αναγνώριση του σημαντικού στα γεγονότα».

Για να μπορέσουμε να «φιλτράρουμε» κάθε είδηση και κατά συνέπεια για να προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας απέναντι στους «τεχνίτες» της παραπληροφόρησης πρέπει πρώτα να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τις ειδήσεις στις «ειδήσεις». Αυτό θα το επιτύχουμε αν αφομοιώσουμε τις τακτικές όσων ασκούν παραπληροφόρηση. Πάμε να δούμε μερικές από αυτές τις «τακτικές»:

Η Φάρμα των Ζώων (George Orwell)

Η Φάρμα των Ζώων είναι αδυσώπητο βιβλίο. Δεν χαρίζεται σε κανέναν και δεν αναγνωρίζει δίκιο σε όψιμους επαναστάτες ή ευκαιριακούς ηγέτες. Δεν είναι τόσο θολό πολιτικά όσο το 1984 και γι’ αυτό, μεγάλη μερίδα του αριστερού κόσμου δυσκολεύεται να το χωνέψει. Μπορούμε να πούμε πως αυτό που συνέβη κάποιες δεκαετίες μετά στις κομμουνιστικές χώρες ήταν δικαίωση του Όργουελ, και σίγουρα δεν γίνεται να αρνηθείς το προφητικό της πένας του.

Η “Φάρμα των Ζώων” και το “1984″ δεν πρόκειται ποτέ να χάσουν την επικαιρότητα και τον -παράδοξα- προφητικό τους χαρακτήρα

Μακριά από συγκεκριμενοποιήσεις, η αλληγορία της Φάρμας των Ζώων φωτίζει μικρές και μεγάλες δικτατορίες, μιλάει για τη δίψα του γουρουνιού… του Βολευτή, ανθρώπου για εξουσία και “Πώς τίποτε δεν θ’ αλλάξει στον κόσμο των ανθρώπων όσο αφήνουν τα γουρούνια να κυβερνούν”

Η Φάρμα των Ζώων είναι το προτελευταίο μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ (προηγείται 4 χρόνια του 1984 και κυκλοφόρησε το 1945). Αναφέρεται σε μία δυστοπική ιστορία κατά την οποία τα ζώα μιας φάρμας μη ανεχόμενα την σκληρή αντιμετώπιση του ανθρώπου-αφέντη επαναστατούν. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στα τεκταινόμενα μετά την Επανάσταση και τη διαμόρφωση της κοινωνίας των ζώων της φάρμας κατά την ανεξαρτησία τους από τους ανθρώπους.

Τα γουρούνια είναι τα μεγάλα μυαλά της φάρμας. Κυρίως με την καθοδήγηση του Σνόουμπολ, ενός γενναίου γουρουνιού καταφέρνουν να φέρουν σε πέρας την Επανάσταση και η φάρμα είναι Ελεύθερη. Το πολιτικό σκηνικό που ακολουθεί  είναι γενικά αισιόδοξο, χωρίς να λείπουν οι δυσκολίες, με τα γουρούνια σιγά σιγά όμως να αποκτούν την κύρια εξουσία και τον έλεγχο της φάρμας. Σίγουρα όμως το κλίμα παραμένει θετικό.

 

Ξενοζηλία και υποτέλεια

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

του Κώστα Κουτσουρέλη    



Σε μια πρώτη ματιά, η σημερινή μας συνάντηση φαντάζει πράγμα αταίριαστο. Η κρίση που διέρχεται η χώρα είναι ολοκληρωτική και τίποτα δεν μαρτυρεί ότι θα ξεπεραστεί σύντομα. Τι θέλουν λοιπόν οι συζητήσεις για τα ελληνικά και την ορθογραφία τους αυτή τη στιγμή που άλλα, στοιχειωδέστερα, διακυβεύονται;

Από την άλλη, η συζήτησή μας μοιάζει, ειδικά αυτή τη στιγμή, ως απολύτως προσήκουσα – θα έλεγε κανείς αναγκαία. Στο μέτρο που τους αναλογεί, οι περιπέτειες της ελληνικής γλώσσας αποτελούν κι αυτές μέρος της γενικής κακοδαιμονίας μας, συνιστούν μια όψη, μια πλευρά της πολυεδρικής μας κρίσης. Δίπλα στην οικονομική και την κοινωνική, δίπλα στη θεσμική και την ηθική, υπάρχει δηλαδή και η γλωσσική κρίση, και αυτή δεν είναι διόλου αμελητέα.

Μιλώ για γλωσσική κρίση, προσοχή, όχι για γλωσσικό ζήτημα ή γλωσσικό πρόβλημα. Οι όροι αυτοί, οι επιβεβαρημένοι από το παρελθόν, είναι παντελώς ακατάλληλοι για να περιγράψουν τη σημερινή μας κατάσταση. Συντελούν στη συσκότιση, όχι στον φωτισμό της. Όταν φέρ’ ειπείν κάνουμε λόγο για τις τύχες της ιστορικής ορθογραφίας σήμερα, ειδικότερα του ιστορικού τονισμού, και επιχειρηματολογούμε ωσάν να επρόκειτο για συνέχεια της διαμάχης μεταξύ καθαρολόγων και δημοτικιστών, χάνουμε εντελώς από το οπτικό μας πεδίο την ειδοποιό διαφορά της σημερινής κρίσης από τα προβλήματα που μας ταλάνισαν κατά το παρελθόν. Ωστόσο, είναι σαφές. Η δισχιλιετής έριδα αττικιστών και οπαδών της δημώδους έχει οριστικά λήξει. Όσοι τη διατηρούν στη ζωή, αναρριπίζοντας σκουριασμένα επιχειρήματα ή εφευρίσκοντας φανταστικούς αντιπάλους, λ.χ. την τάση του λεγόμενου «νεοκαθαρευουσιανισμού», το κάνουν συνήθως από κεκτημένη ταχύτητα ή και υπολογισμένη ιδιοτέλεια. Βλέπετε, το αντικείμενο του παλαιού διαξιφισμού εξέλιπε, μερικοί όμως από τους πάλαι ποτέ ξιφομάχους μακροημερεύουν και εξακολουθούν να διεκδικούν την προσοχή της δημοσιότητας.

 

Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου

Π. Κονδύλης        

 

Α/ Ιστορική αναδρομή

Μέχρι το 1920 περίπου το ελληνικό έθνος ήταν κατά πολύ ευρύτερο από το κράτος: απλωνόταν από την Ουκρανία ως την Αίγυπτο κι από τις παρακαυκάσιες χώρες ως τις ακμαίες παροικίες των Βαλκανίων και της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης. Έκτοτε αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση: Αφανισμός του ελληνισμού της Ρωσίας (μετά το 1919), της Μ. Ασίας (μετά το 1922), των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής (ιδίως μετά το 1945), εκδίωξη Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης (1955) και της βόρειας Κύπρου (1974), μαζική φυγή του ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου σήμερα. Και οι καταστροφές αυτές δεν επιδέχονται αναπλήρωση: Οι σημερινές ελληνικές παροικίες των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αυστραλίας βρίσκονται τόσο μακριά και μέσα σε κοινωνίες τόσο διαφορετικές, ώστε μάλλον χρειάζονται την ενίσχυση του ελληνικού κράτους παρά είναι οι ίδιες σε θέση να του δώσουν ουσιαστική υλική ενίσχυση ή πνευματική ώθηση. Η θλιβερότερη ίσως διαπίστωση: Το ελληνικό κράτος δεν στάθηκε σε καμία φάση ικανό να προστατεύσει αποτελεσματικά τον ευρύτερο ελληνισμό και να αναστείλει τη συρρίκνωση ή τον αφανισμό του. Απεναντίας μάλιστα, το 1974 την καταστροφή την προκάλεσε το πραξικόπημα που προήλθε από τη μητροπολιτική Ελλάδα. Και αν αυτά τα έκαμαν οι δικτάτορες, οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις σίγουρα δεν έχουν λόγους να είναι υπερήφανες για τη χλιαρή έως ανύπαρκτη αντίδρασή τους απέναντι στον ξεριζωμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου. Το ελληνικό κράτος βαθμηδόν φανερώνεται ανήμπορο να προστατεύσει ακόμα και το έθνος που βρίσκεται εντός των συνόρων του.

 

Θεωρία του Πολέμου

"Παραθέτω εδώ απόσπασμα από το βιβλίο του Κονδύλη Θεωρία του Πολέμου στο αναφέρομαι και σε άλλες σελίδες. Σε άλλες σελίδες παραθέτω επίσης αρθρογραφία από την άγρια και επιστημονικά άθλια κριτική που του έγινε το 1998. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι ενώ τα καλά κείμενα αποτελούν μνημείο αληθείας και τίτλος τιμής για τον συγγραφέα τα προπαγανδιστικά κείμενα ιδεολογικοπολιτικής σκοπιμότητας είναι εφήμερης σημασίας και βαρίδιο για τους δράστες."

 

Στη συγκαιρινή μας Τουρκία δεν υπάρχει η παραμικρή ή σοβαρή ένδειξη ότι τμήματα του λαού αποδοκιμάζουν με οποιονδήποτε τρόπο την εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεων του, και ιδιαίτερα στο Αιγαίο και την Κύπρο, όλες οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.

 

Δεν του είναι γνωστή καμία ομαδική διαμαρτυρία για την εκδίωξη του ελληνικού στοιχείου από την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο, την Τένεδο, ούτε για τον εποικισμό της βορείου Κύπρου. Αυτό διόλου δεν σημαίνει ότι κάθε Τούρκος μισεί κάθε Έλληνα, το ίδιο όπως και διόλου δεν μισεί προσωπικά κάθε Έλληνας τον κάθε Σκοπιανό όταν του αρνείται να ονομάζει το κράτος του «Μακεδονία».

 

Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, για αυτό και υποπίπτουν σε μια σοβαρή οφθαλμαπάτη όσοι μετά από μία εγκάρδια προσωπική επαφή ή μετά από μία κοινή μπουζουκοκατάνυξη με Τούρκους βγάζουν εσπευσμένα πολιτικά συμπεράσματα - χωρίς βέβαια να έχουν ποτέ αποσπάσει από τους συνομιλητές, συμπότες ή συμπαίκτες τους μία δεσμευτική δήλωση υπέρ μιας συγκεκριμένης ελληνικής και εναντίον μιας συγκεκριμένης τουρκικής θέσεως.

 

Η αρχή ότι «οι λαοί δεν έχουν να μοιράσουν τίποτε μεταξύ τους» αποτελεί εφεύρεση όχι των λαών, αλλά των διανοούμενων, γι' αυτό άλλωστε δεν αποσύρεται ποτέ, όσο κι αν την διαψεύδει η εμπειρία. Αντίθετα, η εμπειρία μεθερμηνεύεται κατάλληλα, έτσι ώστε να παραμένει αλώβητη η αρχή.

 

Υπό τον έλεγχο της ΜΙΤ το διαδίκτυο στην Τουρκία

 

του Μάνου Ηλιάδη    

 Υπό τον πλήρη έλεγχο της ΜΙΤ είναι πλέον ολόκληρο το Διαδίκτυο στην Τουρκία, μετά από εντολή που έδωσε στον αρχηγό της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν, την περασμένη εβδομάδα, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρ.Τ. Ερντογάν για ενεργοποίηση δύο μυστικών κέντρων παρακολουθήσεως του διαδικτύου.

 

Το ένα κέντρο θα παρακολουθεί την κίνηση ολόκληρου του Διαδικτύου εντός Τουρκίας, ενώ το άλλο θα παρακολουθεί κάθε επαφή και κίνηση δεδομένων με τον έξω κόσμο. Με άλλα λόγια, κάθε μορφή αλληλογραφίας και επαφών, όπως επισκέψεις τουρκικών ιστοσελίδων κ.λπ., με χρήστες και ιστοσελίδες εντός Τουρκίας θα είναι πλέον υπό την παρακολούθηση της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας, γεγονός που θα πρέπει να είναι υπ’ όψιν των Ελλήνων χρηστών και για έναν ακόμη πιο σημαντικό λόγο, όπως αναφέρουμε παρακάτω.

Το όνομα του συστήματος αναφέρεται ως Ahtapot (σ.σ.: έτσι κατάντησαν το χταπόδι οι Τούρκοι), γεγονός που στην αρχή προκάλεσε κάποια σύγχυση δεδομένου ότι το ίδιο όνομα είχε δοθεί σε ένα υποθαλάσσιο σύστημα επιτηρήσεως, η ύπαρξη του οποίου έγινε γνωστή τον Ιούνιο του 2010. Σημ.: το γεγονός ότι το Ahtapot («χταπόδι» στην τουρκική) αναφέρθη από ξένες πηγές ως υποσύστημα, είναι πιθανόν να σημαίνει ότι το εν λόγω σύστημα παρακολουθήσεως του Διαδικτύου αποτελεί τμήμα ενός ευρύτερου συστήματος επιτηρήσεως. Σύμφωνα με τις υφιστάμενες πληροφορίες, το σύστημα βασίζεται στα προϊόντα των 4 μεγαλύτερων προμηθευτών στον τομέα της αναζητήσεως πληροφοριών στο Διαδίκτυο και για να γίνει δυνατή η εφαρμογή του χρειάστηκε η συνεργασία με όλους τους πάροχους υπηρεσιών Διαδικτύου της Τουρκίας.
 

Ποιοι, γιατί και πώς παρακολουθούν τα πάντα στο Διαδίκτυο

Εκατοντάδες ισχυροί υπολογιστές καταχωρούν και επεξεργάζονται δεδομένα αδιάκοπα, στις δυο πλευρές ενός από τους πολλούς διαδρόμους, ενός από τα πολλά υπολογιστικά κέντρα (data center) του μονοπωλίου της πληροφορικής Google. Και αυτοί δεν ξέρουν τίποτα για το αμερικάνικο κυβερνητικό πρόγραμμα παγκόσμιας παρακολούθησης στο οποίο συμμετέχουν…

Μια «βόμβα» έσκασε πρόσφατα, τουλάχιστον για όσους ανυποψίαστοι περιδιαβαίνουν το Διαδίκτυο. Ο Αμερικανός πράκτορας Εντουαρντ Σνόουντεν αποκάλυψε ότι σχεδόν τα πάντα στο διαδίκτυο παρακολουθούνται σε παγκόσμια κλίμακα, από το «Prism»(«Πρίσμα»), ένα πανίσχυρο σύμπλεγμα συστημάτων πληροφορικής, που έχει αναπτύξει η κυβέρνηση των ΗΠΑ στις εγκαταστάσεις της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας (NSA) και στις νέες εγκαταστάσεις αποθήκευσης και επεξεργασίας δεδομένων των μυστικών υπηρεσιών της, στο Μπλάφντεϊλ της Γιούτα («Ρ» 24/3/2012, «7 μέρες μαζί», σελ. 9). Ο Σνόουντεν ήταν η κύρια πηγή πληροφοριών για τα σχετικά δημοσιεύματα της «Washington Post» και του βρετανικού «Guardian» και κατά δήλωσή του προχώρησε στην κίνηση αυτή, επειδή απογοητεύτηκε από τον Δημοκρατικό Ομπάμα, που απλώς συνέχισε την πολιτική του Ρεπουμπλικάνου προκατόχου του Τζορτζ Μπους. Δε θέλω να συμβάλω για να ζήσουμε σε έναν κόσμο όπου τα πάντα που κάνουν και λένε οι άνθρωποι καταγράφονται, φέρεται να δήλωσε. Επικίνδυνη για την ασφάλεια των Αμερικανών χαρακτήρισε την αποκάλυψη του πρώην πράκτορά του, ο επιφορτισμένος με την αντικατασκοπεία υφυπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Τζέιμς Κλάπερ.

Δεν ήξεραν, δεν άκουσαν

 

Πολυεθνικές Οι Κυρίαρχοι του Κόσμου

Η Google, το Facebook, η Nestle, η Coca-Cola, η General Motors κλπ είναι οι κυρίαρχοι των οικονομιών και της ζωής του πλανήτη γη. Με αυτόν τον τίτλο στην πρώτη σελίδα κυκλοφόρησε το Γαλλικό περιοδικό “Le Nouvel Observateur” και για να είμαστε πιο ακριβείς ο τίτλος είναι: “Οι πραγματικοί κυρίαρχοι του κόσμου: πώς οι πολυεθνικές κυβερνούν την ζωή μας”  Η παγκοσμιοποίηση δημιούργησε – όπως ήταν κι ο σκοπός της- νέες υπερδυνάμεις, πολυεθνικές εταιρείες που επιβάλλουν τη νομοθεσία τους κατά αφελών ή συνενόχων κυβερνήσεων.

«Αυτό που είναι καλό για την General Motors είναι καλό και για την Αμερική», δήλωσε το 1953 ο CharlesWilson, διευθύνων σύμβουλος της αυτοκινητοβιομηχανίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και τη δεκαετία του 1970, «οι πολυεθνικές έχουν σχεδιαστεί ως ένα όργανο εξουσίας της χώρας καταγωγής», δήλωσε ο οικονομολόγος Frédérique Sachwald. Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει εφεύρει έναν πιο σύγχρονο όρο για να περιγράψει αυτούς τους γίγαντες της χρηματοδότησης, της βιομηχανίας και των υπηρεσιών που κατά τα έτη 1980 και 1990, έγιναν η αιχμή του δόρατος της παγκόσμιας οικονομίας.

Η Βουλή δεν είναι ικανή να αποδώσει ευθύνες για το έγκλημα εναντίον της Ελλάδας

 

του  ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ    

Είναι τουλάχιστον φρικτή η συμπεριφορά μερικών εκ των μελών της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής, που ερευνά το σκάνδαλο της λεγόμενης «Λίστας Λαγκάρντ». Εχουν εντελώς παρεκτραπεί, και με τις πράξεις και τις δηλώσεις του έχουν «βιάσει» αυτή την ίδια τη Δημοκρατία, την οποία έπρεπε να υπηρετούν ως εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού.

            Το βασικό –και θα έλεγα- μοναδικό συμπέρασμα από το απαράδεκτο θέαμα, όπως παρουσιάζεται από τα τηλεοπτικά δίκτυα, είναι ότι από τη στιγμή που δεν σέβονται ούτε τις διαδικασίες, ούτε τους συναδέλφους τους, ΔΕΝ θα σεβαστούν και το όποιο πόρισμα καταλήξουν –εάν ποτέ δεήσουν να τερματίσουν την παράσταση του θιάσου; Αποκλείεται να το σεβαστούν.

            Η Ελλάδα είναι μία ημι-καταστρεμένη χώρα και για το κατάντημα της κάποιοι φταίνε. Σίγουρα ΔΕΝ ευθύνεται ο λαός. Οπως και στην Κύπρο, οι πολιτικοί στην Ελλάδα δεν είναι θύματα. Αντιθέτως πρωταγωνίστησαν στο φαγοπότι και το όργιο υπερχρέωσης του κράτους, είτε με τις αποφάσεις τους, είτε με τους μαζικούς διορισμούς, είτε με την κλοπή δημοσίου χρήματος (και στο λαό είναι γνωστοί ποιοί εισήλθαν φτωχοί στη πολιτική και ποιοί εξήλθαν πλούσιοι). Εχουν, λοιπόν, την ευθύνη και επειδή αυτοί κατήντησαν την Ελλάδα στην απαξιωμένη χώρα του σήμερα, σπρώχνοντας το λαό στη φτώχεια και την απόγνωση, δεν μπορούν να δικάσουν τους εαυτούς τους. Η πείρα του παρελθόντος είναι οδηγός για το τί θα συμβεί και τώρα και στο μέλλον. Μέσω των διαδικασιών της Βουλής δεν θα δικαστεί κανείς εκ των υπευθύνων.

Συνταγματογνωσία

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ:

Με πλειοψηφία 151 βουλευτών αλλάζουν τα σύνορα της χώρας.
Άρθρο: 27 Παράγραφος 1.

Με πλειοψηφία 151 βουλευτών ξένα στρατεύματα εγκαθίσταται στη χώρα.
Άρθρο: 27 Παράγραφος 2.

Με πλειοψηφία 180 βουλευτών εκχωρούνται συνταγματικές αρμοδιότητες
σε διεθνή όργανα.
Άρθρο: 28 Παράγραφος 2

Με πλειοψηφία 151 βουλευτών γίνεται περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας.
Άρθρο: 28 Παράγραφος 3.

Απαγορεύεται πρόταση νόμων από τους πολίτες που δεν είναι Βουλευτές ή
μέλη της κυβέρνησης.
Άρθρο: 73 Παράγραφος 1.

Απαγορεύονται δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία πολιτών.
Άρθρο: 44 Παράγραφος 2.

Η ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ ΤΗΣ 7ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ

Για μια ακόμα φορά η συμπαιγνία της τρικομματικής κυβέρνησης

με τα κόμματα της «αντιπολίτευσης» αποκαλύπτεται.

 

Ο κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε τη στιγμή που από τμήμα της κυβέρνησης επιχειρείται η διαίρεση του ελληνικού λαού σε «δημοκράτες» και «φασίστες», με το κατ’ επίφαση «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, οι πολιτικοί της "αντιπολίτευσης" να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και με υγιή επιχειρήματα να αποτρέψουν αυτό το νέο διχασμό.

Αντ’ αυτού, παρατηρούμε ένα παιχνίδι με πάσες του ενός στον άλλον, ένα παιχνίδι εναλλαγής νεροκουβαλητή στον μύλο των αλλοδαπών κέντρων εξουσίας.

Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΟΔΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΣΙΡΚΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΘΡΑΥΣΗ !

Ποια είναι αυτή ;  Μα είναι ολοφάνερο. Είσαι φασίστας !

Υπήρχε και θα υπάρχει πάντα μέσα στα πολιτικά παιχνίδια εξουσίας μια κατηγορία ανθρώπων που ήταν και θα είναι οι ανεπιθύμητοι. Οι παρείσακτοι στα σχέδια επί χάρτου. Κι αυτοί είναι τα ελεύθερα πνεύματα, οι ανεξάρτητες φωνές. Δεν μπορεί ποτέ να γίνει αποδεκτό ο άνθρωπος που σκέφτεται και δρα "έξω από τα μαντριά" Γιατί τα μαντριά δημιουργήθηκαν ακριβώς γι΄αυτούς τους λόγους. Για να μαζεύουν τα πρόβατα.

Δυστυχώς όμως στη κοινωνία των ζώων όπως και των ανθρώπων, η φύση έχει προνοήσει  να υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία από ράτσες γιατί αγαπάει τη πολυχρωμία στη πανίδα της και τη χλωρίδα της. Σκεφθείτε μια γη που να είχε σαν μόνους κατοίκους λιοντάρια ή πίθηκους ή ψάρια ή έντομα ή φίδια. Δεν φαίνεται γελοίο και μόνο να το σκεφθεί κανείς ;

Το πρόβλημα είναι πως στη κοινωνία των ζώων ισχύουν οι κανόνες της φύσης. Κάθε ράτσα, κάθε ζωντανό πλάσμα γνωρίζει με το που γεννιέται, πως να μάθει να βρίσκει τη τροφή του και ποια τροφή είναι αυτή που ανήκει στο είδος του. Μαθαίνει γρήγορα ποιοι είναι οι φυσικοί εχθροί του και με τι τρόπους να προφυλαχτεί. Μαθαίνει ποια είναι τα είδη που δεν είναι προς βρώση και ποια είναι εκείνα που θα αποτελέσουν τη τροφή του. Ποιοι χώροι είναι περισσότερο φιλικοί για να κατοικήσει και ποιοι είναι εχθρικοί. Ακολουθεί το βιολογικό του ρολόι, τώρα πείνασα και πρέπει να αναζητήσω τροφή, τώρα νυστάζω και πρέπει να βρω ένα ασφαλές μέρος να κουρνιάσω. Τώρα πρέπει να ζευγαρώσω κι αναζητώ το ζευγάρι μου. Άλλα είδη μέσα σ΄αυτή τη μεγάλη μάχη ζωής , αναπαραγωγής και θανάτου κατάφεραν να επιβιώσουν, άλλα όχι.

Αμάρτια Σεν: Ο δρόμος προς τη δίκαιη κοινωνία

Επιμέλεια: Θανάσης Γιαλκέτσης, Ελευθεροτυπία,  29.10.11

ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ της δικαιοσύνης που επεξεργάστηκαν ο Χομπς, ο Λοκ, ο Ρουσό, ο Καντ ή, στους σύγχρονους καιρούς, ο Τζον Ρολς, δεν ανέλυαν επαρκώς τον πραγματικό κόσμο, την καθημερινή ζωή και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Ο στόχος τους ήταν να επινοήσουν και να σχεδιάσουν τέλειους θεσμούς, υποθέτοντας ότι η ύπαρξη αυτών των θεσμών θα διασφάλιζε την προσχώρηση όλων των πολιτών στο δίκαιο «κοινωνικό συμβόλαιο». Στο βιβλίο του «The Idea of Justice» (Harvard University Press, 2009), ο ινδός νομπελίστας οικονομολόγος Αμάρτια Σεν υιοθετεί μια διαφορετική προσέγγιση. Αντί να αναζητάει τους τέλειους θεσμούς της δίκαιης κοινωνίας προτιμά να θέτει το ερώτημα: πώς μπορούμε να εξαλείψουμε ή έστω να περιορίσουμε τις υπαρκτές αδικίες και ανισότητες; Ο Αμάρτια Σεν μίλησε για τις ιδέες που αναπτύσσει στο βιβλίο του σε μια συνέντευξη που έδωσε στο ιταλικό περιοδικό «L’ Espresso». Από τη συνέντευξη αυτή παρουσιάζουμε στη συνέχεια ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα.

 

Η ευθεία απειλή του Αμερικανού Πρέσβη σε Έλληνα Υπουργό

Για όσους δεν ξέρουν ακριβώς πώς γράφεται η Ιστορία της Ελλάδος από το 1821 και εντεύθεν, παρά την εναλλαγή των πρωταγωνιστών. Για όσους δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο του Marriott The Eastren Question («δεν θα επιτρέψουμε ποτέ η Ελλάδα να γίνει μεγάλη δύναμη», 1853). και για όσους νομίζουν οτι η Ελλάδα είναι ελεύθερη χώρα. και εθελοτυφλούν επί του τι πρόκειται ακόμη να συμβεί. Το κατωτέρω: μικρό επεισόδιο μιας μακράς ιστορίας. “Εάν υπογράψεις, πέφτετε”. Αυτό ήταν το μήνυμα προς την κυβέρνηση Καραμανλή τον Απρίλη του 2008.

 

Πολλά έχουν ακουστεί για την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή και τα υπόγεια νήματα που κίνησαν ξένες δυνάμεις για να ανακόψουν την πολιτική των αγωγών. Μία απόφαση Εθνικής σημασίας που θα καθιστούσε την Ελλάδα πανίσχυρο ενεργειακό κόμβο, με ότι αυτό συνεπάγεται στο παγκόσμιο γεωπολιτικό παιχνίδι. Μέχρι σήμερα, έχουν ακουστεί πολλ...ά με επίκεντρο τον αγωγό πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη που όπως φημολογείται, επέσυρε δυσφορία και απειλές προς την Ελληνική κυβέρνηση με απόγειο το περιβόητο “σχέδιο Πυθία”. Σήμερα, θα σας αποκαλύψουμε για πρώτη φορά, τον κύριο λόγο, το σημείο εκκίνησης της πραξικοπηματικής πτώσης της τότε κυβέρνησης, την ευθεία απειλή στον αρμόδιο Υπουργό από τον Πρέσβη υπερδύναμης.

 

Η Ελλάδα έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου στην Ευρώπη

Ο Παπανδρέου ήταν «εκτελεστική μαριονέτα των ΗΠΑ», η Ντόρα Μπακογιάννη ήξερε για τα πετρέλαια και το ΔΝΤ θέλει να στύψει την Ελλάδα πριν την ξεπουλήσει για τα κοιτάσματά της. Αυτά τα συγκλονιστικά γράφει, μεταξύ άλλων, ο Γερμανός ειδικός σε θέματα χρηματιστηρίου Ντιρκ Μιούλερ -γνωστός και ως «Mr. Dax»- στο νέο βιβλίο του, με τίτλο «Showdown».

Ο ίδιος θεωρεί ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα αν είχε το δικό της νόμισμα ή αν αξιοποιούσε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της, καθώς, όπως λέει, «στο ελληνικό υπέδαφος βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη», ενώ τονίζει ότι σκοπός του ΔΝΤ είναι να καταστρέψει την ελληνική οικονομία ώστε τα ελληνικά κοιτάσματα να πωληθούν φθηνά σε πολυεθνικές.

Η Ευρώπη δεν λαμβάνεται υπόψη, το παιχνίδι κυριαρχίας παίζεται αλλού

Τα τρία άλογα

Κατερίνα Δ. Χατζοπούλου

 

Είναι γενικότερη διαπίστωση ότι η καθημερινή επικοινωνία μας δεν είναι πάντα η καλύτερη, πράγμα το οποίο δημιουργεί προβλήματα στις μεταξύ μας σχέσεις. Συχνές είναι οι εντάσεις και οι συγκρούσεις, στις οποίες άλλοτε μπορεί να υπάρχουν βαθύτερα και πραγματικά αίτια, για παράδειγμα αντικρουόμενων συμφερόντων, άλλοτε όμως οι συγκρούσεις αυτές είναι αποτέλεσμα ασυνεννοησίας και λογικών σφαλμάτων που γίνονται ασυναίσθητα. Αν καταφέρναμε να εντοπίσουμε και να ελέγξουμε κάποια από αυτά τα λογικά λάθη που μπορεί να εμφανιστούν στην επικοινωνία, αλλά και την γενικότερη συμπεριφορά, θα περιορίζαμε τις περιπτώσεις των εντάσεων και θα βελτιώναμε έτσι την ποιότητα της επικοινωνίας μας. Στο παρόν άρθρο εξετάζουμε τρία στοιχεία, που τα ονομάζουμε άλογα (χωρίς λογική), τα οποία εμφανίζονται στην νεοελληνική νοοτροπία και τα οποία μολονότι έχουν την ερμηνεία τους και ίσως να είχαν παλαιότερα την χρησιμότητά τους, σήμερα υποβαθμίζουν την ποιότητα της επικοινωνίας μας και επηρεάζουν αρνητικά ακόμη και την πολιτική συμπεριφορά μας.

 

Λείπει το όραμα και ο ηγέτης

Γιατί επιτέλους δεν επαναστατεί ο ελληνικός λαός; Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει έστω και ένας αναγνώστης, που δεν έθεσε ο ίδιος ή δεν άκουσε το ερώτημα «γιατί δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος;». Εξάλλου όλοι αντιλαμβανόμαστε πως όσο δεν αντιδρούμε τόσο η κατάστασή μας θα γίνεται χειρότερη. Και όμως τίποτα δεν γίνεται. Αλλά, όσο και αν ηχεί περίεργο, αυτή τη στιγμή ο ελληνικός λαός είναι σε τέτοια κατάσταση επαναστατικότητας που δεν παίρνει άλλο. Και όμως δεν ξεσηκώνεται. Και δεν φταίει η φυλή μας, ούτε η ποιότητα του Έλληνα και άλλες ανοησίες που ακούγονται για να αιτιολογήσουν το φαινόμενο του καναπέ. Κάθε λαός επαναστατεί μόνο αν συντρέξουν σωρευτικά τέσσερις (μαθηματικές θα λέγαμε) προϋποθέσεις, διαφορετικά αφανίζεται χωρίς να καταλάβει το γιατί.

Α) Πρέπει να υπάρξει ένα όραμα, μια ιδέα. Δηλαδή πρέπει να υπάρξει η πνευματική τροφή που θα καλύψει την πνευματική αναζήτηση που έχει ανάγκη ο άνθρωπος για να δράσει. Ποιο είναι αυτό το όραμα σήμερα; Μήπως ο κομμουνισμός, ο σοσιαλισμός, ο φιλελευθερισμός ή ο νεοφιλελευθερισμός; Έχουμε ξεμείνει από ιδεολογίες.

Β) Πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένος και ορατός εχθρός. Κανένας λαός δεν ξεσηκώνεται ποτέ με αντίπαλο τον κανένα ή έναν αόρατο εχθρό (π.χ. παγκοσμιοποίηση, αγορές, δανειστές κ.λ.π.) που δεν μπορεί να τον δει. Υπάρχει άραγε ορατός εθνικός ή ταξικός εχθρός;

Οι 10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών

Το κείμενο που ακολουθεί, κυκλοφορεί ήδη κάποια χρόνια  και αποδίδεται στον Noam Chomsky. * Στο κείμενο περιγράφονται οι δέκα τρόποι ελέγχου της μάζας των ανθρώπων από τα ΜΜΕ και γενικότερα, από τα εκάστοτε κέντρα εξουσίας.

 

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ: Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής.

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ: Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.
 

Χειραγώγηση των μαζών και παιδεία

γράφει ο Νικόλαος Σιάμος     

 

Η πλειονότητα των μελών των σύγχρονων καταναλωτικών κοινωνιών, από τη στιγμή που εκχώρησε σε τρίτους το δικαίωμά της να μετέχει της αρχής, επόμενο ήταν να μεταβληθεί σε μάζα. Σ’ ένα, δηλαδή, ανομοιογενές ως προς τη σύνθεσή του ανθρωποσύνολο, το οποίο διακατέχεται από ακατανίκητη ορμή προς οτιδήποτε ερεθίζει τα πλέον πρωτόγονα εκ των ενστίκτων του και ικανοποιεί τις ταπεινότερες των επιθυμιών του.

Έλκεται από την ευτέλεια, καθηλώνεται από τη χυδαιότητα, τέρπεται από τις ύβρεις, παθιάζεται με τις εξελισσόμενες επί της οθόνης λεπτομέρειες της ερωτικής συμπεριφοράς άσημων και διάσημων, καταναλώνει ό,τι γαργαλιστικό βίαιο και ποταπό συμβαίνει στην κρεβατοκάμαρα του καλλιτέχνη, στο γραφείο του πολιτικού, στην οικογένεια του γείτονα, στον κόσμο· με διάθεση, που λίγο απέχει από το να χαρακτηριστεί παθολογική. Κι όλα αυτά δια της κλειδαρότρυπας. την οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση υποκαθιστά η Τηλεόραση.