Η αποχή ως λύση μετάθεσης, είναι ακινησία και διαιώνιση του πολιτικού προβλήματος

Πιστεύω κι ο πλέον αφελής μπορεί να κατανοήσει ότι κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε με την μετάθεσή του, είτε σ' ένα απροσδιόριστο μέλλον, είτε σ’ ένα απροσδιόριστο καθεστώς προϋποθέσεων  που ίσως δεν εκπληρωθούν ποτέ.

 

Η μετάθεση κάθε φορά, του όποιου προβλήματος, το μόνο που κάνει είναι να επιτείνει και να συσσωρεύει τα προβλήματα. Την  πρακτική της μετάθεσης  ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης και είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγηθεί η χώρα μας στα μνημόνια και να υποθηκευθεί το παρόν και το μέλλον του λαού της.

Αν και λογικά θα έπρεπε να μας έχει γίνει μάθημα ζωής αυτό, λίγο καιρό πριν τις ευρωεκλογές, εμφανίζονται "κάποιοι"  να προτρέπουν τους πολίτες σε πολιτικές λύσεις αποχής που δεν είναι άλλο από στρουθοκαμηλισμός των υπαρκτών πολιτικών προβλημάτων που απαιτούν λύσεις. Με άλλα λόγια, προτρέπουν σε μετάθεση επίλυσης  του προβλήματος σε άγνωστο τόπο και χρόνο, διαιωνίζοντάς το, την ίδια στιγμή που το καταγγέλλουν. Προτρέπουν σε μετάθεση των ευθυνών για την λήψη αποφάσεων στους "άλλους", ανεξαρτήτως εάν οι εν συνεχεία αποφάσεις δεν θα τους ικανοποιούν. Ανεξαρτήτως εάν οι "άλλοι" θα είναι οι γνωστοί μηχανισμοί του συστήματος που θα προωθήσουν τις δικές τους επιλογές σε βάρος των επιθυμιών των πολιτών. Με απλά λόγια, προτρέποντας του πολίτες σε αποχή, τους προτρέπουν να χαρίσουν τις αποφάσεις για το μέλλον τους σε "άλλους", ασχέτως εάν με τέτοιες πρακτικές οδηγηθήκαμε έως εδώ.

Τι το διαφορετικό, δηλαδή,  θα έκαναν εάν ήσαν μισθωτά όργανα του φαυλοκρατικού καθεστώτος που με κάθε τρόπο επιδιώκει την επιβίωσή του,  είναι κάτι που δεν το εξηγούν.  Σε τι διαφέρουν, από τα απροκάλυπτα δεκανίκια του συστήματος διαπλοκής, επίσης δεν το εξηγούν.  Φροντίζουν όμως να μας εξηγούν, ότι η δημοκρατία προβλέπει και την αποχή και την μετάθεση και την διαιώνιση όσων βιώνει η κοινωνία …

Τι το διαφορετικό κάνει ο κάθε «Πρετεντέρης» όταν σε καλεί να αποδεχτείς το μνημόνιο, γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση ;

Τι το διαφορετικό σου λένε, όσοι κατά καιρούς υποστήριξαν ότι η πολιτική που ακολουθεί έως τώρα η χώρα μας στην ΕΕ είναι  μονόδρομος και οι διαπραγματεύσεις πρέπει να περιοριστούν στο "Yes Sir";

Τι το διαφορετικό έλεγαν Παπανδρέου, Παπαδήμος και τα τελευταία δύο χρόνια Σαμαράς και Βενιζέλος ;

 

Γι' αυτό κλείσε τ' αυτιά σου στις σύγχρονες Κασσάνδρες και άκου τι υπαγορεύει η καρδιά, η ψυχή και η συνείδησή σου, γιατί σύντομα θα κληθείς να αποφασίσεις για το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ, σε όσα βιώνει ο τόπος.

Οι επιλογές σου για το ΟΧΙ πολλές, εντός κι εκτός Βουλής. Ψάξε, Μάθε, Διερεύνησε ... και μην χαρίζεις το μέλλον σου σε "αμφιβόλου ποιότητας διαχειριστές".

Μόνο μην μείνεις στο "παρών" της αποχής που έλεγε κι η ΔΗΜΑΡ, στηρίζοντας εμμέσως όσα βιώνεις.

 

Για να γίνει κατανοητό σε αριθμούς, αντιγράφω εδώ σχόλιο σε παλαιότερο σχετικό δημοσίευμα (13/8/10) που αποκαλύπτει την μεθόδευση του συστήματος κυρίως υπέρ των μεγάλων κομμάτων :

“Ας πάρουμε τα ποσοστά των μεγάλων κομμάτων, όπως ανακοινώθηκαν στις βουλευτικές εκλογές (2004):

Στον παραπάνω πίνακα βλέπουμε το γνωστό μύθο πως το 85% των ψηφοφόρων εμπιστεύεται τα μεγάλα κόμματα. Είναι όμως ακριβώς έτσι;

Όχι. Τα ποσοστά των μεγάλων κομμάτων υπολογίζονται πάντα αφού αφαιρεθούν προηγουμένως τα ποσοστά λευκών, άκυρων και αποχής.
Πώς θα έμοιαζαν τα ποσοστά αν λαμβάναμε υπόψη και τις χαμένες ψήφους;

Κάπως έτσι:

Ήδη λοιπόν, με μια πρώτη ματιά, ο μύθος του 85% καταρρίπτεται, αφού τα δύο μεγάλα κόμματα μαζί δε συγκεντρώνουν ούτε καν το 65% από το σύνολο του εκλογικού σώματος.

Αντίθετα, τα ποσοστά των «μικρών κομμάτων» δε δείχνουν τόσο δραματικά μικρότερα.
Έχουμε λοιπόν την απάντηση: το μεγάλο ποσοστό εκλογικής αποχής βοηθά τα μεγάλα κόμματα να φαίνονται τεράστια.

Έτσι και στις εκλογές. Όπως λέει ο ποιητής:

“όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία
και κάποιος παίζει τη δική σου την ψυχή…”

Αν διαφωνείτε με το σύστημα, μην απέχετε!
Ψηφίστε κάτι άλλο από τα κόμματα που απορρίπτετε.

Η εκλογική αποχή αποδυναμώνει την παρουσία των πολιτών στην κοινωνία και επιτρέπει στις ισχυρές δυνάμεις και μηχανισμούς να αποφασίζουν για εκείνους.

Η ολιγαρχία κυβερνά στηριζόμενη στους πυλώνες της εκλογικής αποχής και των ισχυρών δυνάμεων και μηχανισμών. Αυτοί οι πυλώνες μπορούν να ανατραπούν με την τεράστια δύναμη του ενεργού πολίτη.

Ο ενεργός πολίτης κρατάει το σπαθί στο χέρι του και οφείλει να κατανοήσει την δύναμή του και πώς μπορεί να την χρησιμοποιήσει.

ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΛΕΨΑΝ ΣΑΣ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΣΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΡΙΟ ΔΕΙΞΤΕ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ” *




 

Γιάννης Μ.     

 

 

 (πηγή του σχολίου : olympia.gr/2010/08/13)