Το δόγμα περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας

Το δόγμα περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας διατυπώθηκε από τον Γερμανό υπουργό Σόιμπλε: η υπερχρέωση μιας χώρας οδηγεί αφεύκτως σε παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας στους πιστωτές. Η διατύπωση προκαλεί με τον κυνισμό της.

Ωστόσο, το δόγμα δεν ήταν άγνωστο στην οικονομική ιστορία ούτε στην ιδιαίτερη ιστορία μας από το 19ο αιώνα. Από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, οι Ευρωπαίοι φιλέλληνες ήσαν ταυτόχρονα και πιστωτές. Τα αισθήματα δεν απέκλιναν ποτέ από τις υλικές βλέψεις. Στη σημερινή παγκόσμια σκηνή δεν υπάρχει υπερχρεωμένη χώρα που να μην παραδίδεται βορά στις λέσχες πιστωτών. Για όσους πίστευαν ότι με την εταιρική σχέση στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης κάτι αλλάζει, η υπόμνηση του Γερμανού υπουργού είναι απομυθοποιητική: να μην ανησυχεί κανείς, δεν αλλάζει απολύτως τίποτα.

Οι οφειλέτες συνεχίζουν να παραδίδονται ολοσχερώς στο κυριαρχικό έλεος των πιστωτών. Ακόμη και αν η Ευρώπη ανελάμβανε καθ΄ ολοκληρίαν τα χρέη των περιφερειακών χωρών-μελών, τίποτα δεν θα την εμπόδιζε να επιβάλει, σε αυτές, τις κυριαρχικές επιλογές των πιστωτών. Ο νόμος του πιστωτή δεν έχει παύσει να ισχύει, ακόμη και μεταξύ εταίρων, ακόμη και αν τα χρέη δεν οφείλονται προς τρίτες χώρες, αλλά συνάπτονται μεταξύ εταίρων στο αυτό ευρωπαϊκό νόμισμα και εγχείρημα. Στο κάτω κάτω, παραμένει αυτονόητο ότι τα ελλείμματα στην οικονομία συνεπάγονται ελλείμματα στην εθνική κυριαρχία.

 

Η επικαιρότητα των απόψεων του Γιόζεφ Σουμπέτερ για την οικονομία

«Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ από την ανάγνωση των βιβλίων του Γιόζεφ Σουμπέτερ  ισοδυναμεί με την ακρόαση μουσικής του Μπετόβεν ή με το ατένισμα ενός πίνακα του Πικάσο. Μπορεί να είναι προκλητική, ενίοτε εκνευριστική, αλλά ποτέ δεν σε κάνει να βαρεθείς.»

Γόνος αυστριακής οικογένειας βιοτεχνών, ο Γιόζεφ Σουμπέτερ γεννήθηκε στην πολίχνη της τότε αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας Τριεσχ, η οποία σήμερα ανήκει στη Δημοκρατία της Τσεχίας και ονομάζεται Τρεστ. Το πατρικό του σπίτι σώζεται ακόμη και έχει ανακαινισθεί.

Το 1893, όταν ήταν δέκα ετών, ο πατέρας του σκοτώνεται σε κυνηγετικό ατύχημα και ο Γιόζεφ με τη μητέρα του Ιωάννα έφυγαν από το Τριεσχ, για να εγκατασταθούν στο Γκρατζ. Λίγα χρόνια αργότερα, μετακόμισαν στη Βιέννη, όπου ο νεαρός Γιόζεφ έκανε λαμπρές σπουδές στο φημισμένο «Θηρεσιάνουμ» (1893-1901) και, στη συνέχεια, πήγε στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, από όπου και απεχώρησε με τον τίτλο του διδάκτορος οικονομικών επιστημών.

Από τότε μέχρι και το 1909, ο Αυστριακός οικονομολόγος επισκέφθηκε τα πιο φημισμένα πανεπιστήμια της Ευρώπης (Οξφόρδη, Κέμπριτζ, πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Σορβόνη) και γνώρισε διάσημους οικονομολόγους, όπως ο Καρλ Μένγκερ, ο φον Σμόλερ, ο Ευγένιος φον Μπομ-Μπάβερκ και ο Λούντιβιχ φον Μίζες. Επιρρεπής στην πολυτελή ζωή, αλλά και ακαταπόνητος μελετητής, ύστερα από μία σύντομη αλλά αποδοτική καριέρα στην Αίγυπτο, ο Γιόζεφ Σουμπέτερ κατέληξε στο άσημο πανεπιστήμιο Τσέρνοβιτς της Ουκρανίας, όπου, όμως, έγραψε το διάσημο βιβλίο του «Η θεωρία της οικονομικής ανάπτυξης».

 

Ο Φρίντριχ Λιστ και το «Εθνικό Σύστημα της Πολιτικής Οικονομίας»

του Νίκου Δούκα        

Οι οικονομικές συζητήσεις και αναλύσεις στην Ελλάδα κυριαρχούνται εδώ και πολλά έτη από τις διαμάχες μεταξύ των οπαδών του Σοσιαλισμού και του Φιλελευθερισμού. Οι αντίστοιχες σχολές οικονομικής σκέψης έλκουν τις ρίζες τους στον Γερμανο-Εβραίο Καρλ Μαρξ και στον Σκωτσέζο Άνταμ Σμιθ. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο σχολών είναι η σχετική έως πλήρης αδιαφορία για το εθνικό συμφέρον στην Οικονομία. Απέναντι σε αυτές τις δύο κοσμοπολιτικές σχολές σκέψης βρίσκεται το λεγόμενο Εθνικό Σύστημα, του οποίου η ονομασία οφείλεται στον Γερμανό οικονομολόγο Φρίντριχ Λιστ (1789-1846) και στο κύριο έργο του «Το Εθνικό Σύστημα της Πολιτικής Οικονομίας» (πρώτη έκδοση 1841).

Η θεωρία του Λιστ για την «εθνική οικονομία» διαφέρει από τα δόγματα της «προσωπικής οικονομίας» και της «κοσμοπολιτικής οικονομίας». Ο Λιστ αντιπαραθέτει την οικονομική συμπεριφορά του ατόμου με αυτή του έθνους. Ένα άτομο προωθεί μόνο τα προσωπικά του συμφέροντα, αλλά ένα κράτος καλλιεργεί την ευημερία όλων των πολιτών του. Ένα άτομο μπορεί να επιτύχει από δραστηριότητες που βλάπτουν το έθνος. «Η δουλεία είναι μία δημόσια καταστροφή για μία χώρα, ωστόσο μερικοί άνθρωποι μπορεί να πηγαίνουν πολύ καλά ως έμποροι ή ιδιοκτήτες σκλάβων» γράφει χαρακτηριστικά ο Λιστ. Επίσης δραστηριότητες ωφέλιμες για την κοινωνία μπορεί να βλάπτουν τα συμφέροντα συγκεκριμένων ατόμων. «Τα κανάλια και οι σιδηρόδρομοι ωφελούν ένα έθνος, αλλά οι αμαξάδες θα διαμαρτυρηθούν για αυτή την βελτίωση. Κάθε νέα εφεύρεση προκαλεί ενοχλήσεις σε μερικά άτομα και παρ’ όλα αυτά είναι μία δημόσια ευλογία».

 

Η Ελλάδα και η Γραικία – μια φανταστική ιστορία

άρθρο του Αναστάσιου Λαυρέντζου   

Κάποιοι παλιοί λένε ότι στον χώρο της σημερινής Ελλάδας κάποτε υπήρχαν δύο χώρες. Μια που την έλεγαν πάλι «Ελλάδα» και μια που την έλεγαν «Γραικία». Οι κάτοικοι τους μιλούσαν την ίδια γλώσσα, αλλά μεταξύ τους οι δύο χώρες είχαν μεγάλες διαφορές.

Αξιοκρατία και ευνοιοκρατία
Στην Ελλάδα βασική αρχή, συνταγματικά κατοχυρωμένη μάλιστα, ήταν ότι ο καθένας μπορούσε να προκόψει μόνο με τη δουλειά του και το ταλέντο του. Σε τίποτε δεν μετρούσε το μέσον, οι γνωριμίες, οι σχέσεις με πολιτικούς κ.λπ. και όσοι δοκίμαζαν τέτοια πλήρωναν πρόστιμο. Αντίθετα στη Γραικία η εξυπνάδα ήταν να μπορεί κανείς να βολεύεται κάπου και να ζει εις βάρος των υπόλοιπων. Οι πολιτικοί μάλιστα το αξιοποιούσαν αυτό, γιατί έτσι μπορούσαν να κερδίζουν εκλογές και να παραμένουν στην εξουσία. Ήταν πολύ πιο εύκολο και συμφερτικό αυτό. Κάποιοι βέβαια ίσως να γκρίνιαζαν για το τί μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον, αλλά τί σημασία έχει τί θα γίνει μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια; «Η ζωή είναι τώρα φίλε μου και πρέπει να την απολαμβάνεις. Και αν δεν το κάνεις εσύ, θα το κάνει κάποιος άλλος.» Έτσι έλεγαν στον εαυτό τους οι Γραικύλοι, απωθώντας τις περιττές σκέψεις…

Το ελληνικό ευρω-δίλημμα: Διαχείριση της αυταπάτης ή κόψιμο του γόρδιου δεσμού;

Άρθρο παρέμβαση του Αλέκου Παπαδόπουλου       

Το συμφέρον της Ελλάδας είναι να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Ταυτόχρονα, είναι πεποίθησή μου ότι το πρόγραμμα οικονομικής και λειτουργικής ανάταξης, που συγκρότησε και επέβαλε ο τριμερής Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, σε συνδυασμό με την απουσία εθνικής αυτενέργειας, την οδηγεί, παρά τα κύματα εισαγόμενης και εδωδίμως καλλιεργούμενης εσχάτως αισιοδοξίας, σε “πλήρες τέλμα” εντός της επόμενης τριετίας. Παρά την σημερινή ρητορική του διεθνούς παράγοντα ότι η Ελλάδα δεν θα εκδιωχθεί από την Ευρωζώνη, εκτιμώ ότι αυτή τη στιγμή οι πιθανότητες να αχθεί μόνη της εκτός αυτής είναι πολύ μεγαλύτερες από την παραμονή της. Η συνεχιζόμενη εγγενής αδυναμία της να κατανοήσει το βάθος του προβλήματός της και να προσαρμοστεί στις σημερινές αλλά και στις μέλλουσες οικονομικές συνθήκες ανταγωνισμού που θα επικρατήσουν στην Ευρώπη και όχι μόνο θέτουν εξαρχής το όλο θέμα της παραμονής της στην Ευρωζώνη.

Το «τέλος» του μνημονίου;

 

   Η συμφωνία του 2010, όπως τροποποιήθηκε μεταγενέστερα, ανάμεσα στη χώρα μας και στο Τριμερές Σχήμα για την χρηματοπιστωτική διάσωσή της, καθώς και τα κάθε μορφής μέτρα που περιελάμβανε - και ανεξάρτητα από τις όψιμες θεωρίες και άλλοθι, που εν τω μεταξύ αναπτύχθηκαν, περί “λάθους υπολογισμού του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή” - ήταν απολύτως αναγκαία και επιβεβλημένη για τη διατήρησή της στο Ευρώ και την απαλλαγή της από παραμορφώσεις και δυσλειτουργίες, οι οποίες την οδήγησαν σε κατάσταση “χρεοστασίου”.

 

Ένωση Εθνικών Δυνάμεων: Ιδρυτική διακήρυξη

   

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ικανούς παραγωγούς και εφαρμοστές υγιών ιδεών.

Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στις ικανότητές τους αλλά τις υπερεκτιμούν.

Υπάρχουν πολλοί που μπορούν να βοηθήσουν αλλά δεν πιστεύουν στον εαυτό τους ή στον άνθρωπο της διπλανής πόρτας.

Υπάρχουν πολλοί που θέλουν (να έχουν οι άλλοι) πειθαρχία.

Το "ποιός" προκύπτει από το "τί".

Θα υπάρξουν αρκετοί που θα διαφωνήσουν με το "τί" γιατί de facto δεν περιλαμβάνονται στο "ποιός". Δεν πειράζει.

Θα υπάρξουν αρκετοί που θα προσπαθήσουν να απαξιώσουν το "τί" μέσω του "ποιός". Δεν πειράζει.

Θα υπάρξουν αρκετοί που θα φοβηθούν με την ωμότητα της ειλικρίνειας του "τί" και την απλότητα του "ποιός". Δεν πειράζει.

 

Οι υγιείς δυνάμεις του έθνους πλέον γνωρίζουν. Έχουν επιλογή. Μπορούν.

Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες. Υπάρχει λύση.

Άντε και γαμηθείτε “πατριώτες” !

του Mind the Gap   

 

“Η πατρίδα κινδυνεύει”, αυτή είναι η γλυκιά καραμέλα των αυτόκλητων σωτήρων μας που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους πως έχουν πατριωτικό καθήκον να κυβερνήσουν χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση, γιατί υπάρχει έκτακτη ανάγκη. Η διάσωση της πατρίδας προτάσσεται ως επιχείρημα για την αναστολή ουσιωδών και θεμελιωδών δικαιωμάτων του πολίτη και την καταστρατήγηση του συντάγματος. Παρ ότι από καμία λογική δεν προκύπτει, πως όταν η πατρίδα κινδυνεύει, η δημοκρατία υποστέλλεται, θα κάνω την φαιδρή παραδοχή ότι οι εθνικά συνεννοούντες (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και οι λοιπές πατερίτσες του μνημονίου) είναι σε πατριωτική αποστολή. Αυτό σημαίνει ότι μάχονται για το καλό της πατρίδος, δηλαδή των κατοίκων εντός των δεδομένων συνόρων, δεδομένου πως ο ορισμός της πατρίδας δεν υφίσταται χωρίς τα φυσικά πρόσωπα που περιλαμβάνει. Διάσωση λοιπόν, της πατρίδας τους, σημαίνει αυτονόητα πως θα προστατέψουν με κάθε τρόπο τα δικαιώματα, τις κατακτήσεις και τα συμφέροντα των πολιτών της πατρίδας τους.

Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που διασώζονται και προστατεύονται μέσω της εφαρμογής των μέτρων “έκτακτης ανάγκης” και άρα αποτελούν κατά συνέπεια την πατρίδα τους ;

 

ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΦΥΓΕΤΕ!

του Γιώργου Μαλούχου            

Σε Δύση και Ανατολή, σε Βορρά και Νότο, σε πλούσιους ή φτωχούς, δεν υπάρχει άλλη χώρα στην οποία να… ενοχλεί ο Εθνικός Υμνος: είναι κι αυτό ένα δικό μας φαινόμενο, κομμάτι της ελληνικής ιδιαιτερότητας. Πιθανώς, αν οργανωθεί ένα συνέδριο από ιστορικούς και ψυχολόγους, ίσως και ψυχιάτρους, να καταφέρουν οι επιστήμονες να μας πουν το γιατί. Είτε όμως γίνει το συνέδριο είτε όχι, το βέβαιο είναι ότι το, με διεθνείς προδιαγραφές, παράδοξο, είναι το να ενοχλεί ο Εθνικός ύμνος μιας χώρας κι όχι το αντίστροφο. Πολλοί έμειναν άναυδοι επειδή τα στρατιωτικά αγήματα τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο το βράδυ της ανάστασης στη δοξολογία. Ε, πολύ καλά έκαναν και τον τραγούδησαν. Και σε καμία περίπτωση αυτό δεν πρόσβαλε κανέναν, ούτε κι ενόχλησε την εκκλησία – το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Και πάρα πολύ καλά έκανε και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ και συνεχάρη τα αγήματα, για να κοπούν οι όποιες ανόητες συζητήσεις για το αν θα έπρεπε να τιμωρηθούν σα να είχαν κάνει κανένα έγκλημα!

 

Να φύγετε, να πάτε αλλού ...

Μοιάζει με κακόγουστη φάρσα αλλά δεν είναι. Μοιάζει με Οργουελικό σενάριο αλλά δεν είναι. Όπως και να προσπαθήσεις να παρομοιάσεις το, μοναδικό ίσως στον πλανήτη, φαινόμενο κάποιων ελληνόφωνων που συστηματικά ενοχλούνται και πολεμούν ότι έχει σχέση με Ελλάδα και Ελληνισμό, το πιθανότερο είναι ν’ αποτύχεις καθώς δε νομίζω ότι έχει ανάλογό του παγκόσμιο προηγούμενο.

Δεν ξέρω εάν υπάρχει άλλη χώρα στον πλανήτη που ενώ θεωρείται φυσικό οι αλλοδαποί μετανάστες να διαδηλώνουν κρατώντας τις εθνικές τους σημαίες, το να κρατούν οι έλληνες πολίτες τη σημαία της χώρας χαρακτηρίζεται ως πράξη εθνικιστική, πράξη κιτς και ότι άλλο ανάλογο μπορεί να παράγει ο νους  άρρωστου ανθρώπου. Είναι συχνότερο και φυσιολογικό να ανεμίζουν στο κέντρο της  Αθήνας  οι σημαίες του Πακιστάν, της Αλβανίας, του κάθε Πικραμενιστάν κι όχι της Ελλάδας.

Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν κατά της μετανάστευσης

Κάποιοι που νομίζουν ότι κρατούν το «αριστερόμετρο» και το «δημοκρατικόμετρο», καταγγέλλουν ως «ακροδεξιούς», «φασίστες» και «εθνικιστές» όσους τολμούν να ορθώσουν λόγο ενάντια στη λαθρομετανάστευση.

Επειδή αυτοί οι «τύποι» εκθέτουν και διαστρεβλώνουν το σοσιαλισμό, την Αριστερά και την ευρύτερη δημοκρατική παράταξη, ήρθε η ώρα να αποκαλυφθούν.

Ουδέποτε ο σοσιαλισμός ήταν υπέρ της λαθρομετανάστευσης. Όλοι οι «κύριοι» αυτοί που θέλουν ανοιχτά σύνορα και παριστάνουν τους «αριστερούς», τους «σοσιαλιστές» και τους «δημοκράτες», όπως θα διαβάσετε στα αποκαλυπτικά κείμενα που ακολουθούν, στην πραγματικότητα εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Μεγάλου Κεφαλαίου εις βάρος των εργατών και των μη προνομιούχων!

Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να παριστάνουν τους σοσιαλιστές, τους αριστερούς και τους δημοκράτες!

Διαβάστε τα άρθρα και διαδώστε την παρούσα ανάρτηση, για να μάθει όλος ο ελληνικός λαός την αλήθεια:

Οι ‘’χρήσιμοι ηλίθιοι’’ ως γρανάζια του συστήματος

Ο όρος ‘’χρήσιμοι ηλίθιοι’’ επινοήθηκε τα τελευταία χρόνια από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και αφορά τους στρατολογημένους από το σύστημα, επιφορτισμένους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει το επίσημο κράτος και το επιχειρηματικό κατεστημένο.

Πρόκειται για άτομα μεσαίου και υψηλού πνευματικού επιπέδου, που συγκεντρώνουν τα παρακάτω χαρακτηριστικά σε μεγαλύτερο, από τον μέσο όρο, βαθμό: μεγαλομανία, ναρκισσισμό, συμπλέγματα ανωτερότητας και τυφλή υπακοή ‘’στο σκοπό’’ και την ιεραρχία. Το τελευταίο ως ‘’αντισυστημικοί’’ φροντίζουν να το αποκρύπτουν, αλλά πάντοτε όσοι το αγνοούν καταλήγουν τροφή για ψάρια.

Αντιρατσιστές ή «χρήσιμοι ηλίθιοι» ;

Σε προηγούμενο άρθρο έγραψα για την τεχνητή διόγκωση του ρατσιστικού φαινομένου στην Ελλάδα που εδώ και χρόνια προωθούν συγκεκριμένοι κύκλοι με την ευγενική χορηγία των Μέσων Μαζικής Εξαθλίωσης. *(1) Βέβαια αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει το τελευταία μόνο χρόνια αλλά, όπως έχω σημειώσει ξανά, είναι μια πονεμένη ιστορία που ξεκινά από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. *(2) Καθώς η μελέτη της Ιστορίας βοηθά στο να κατανοήσουμε ευκολότερα το πώς οδηγηθήκαμε ως εδώ, θα γυρίσω  στο διάστημα 2009 – 2010. Την εποχή του μεγάλου στοχαστή και της εισόδου μας στα μνημόνια. Την εποχή πριν και μετά των εκλογών του «λεφτά υπάρχουν», για να φτάσουμε και στα μετέπειτα γεγονότα.

Ας θυμηθούμε μερικά από τα ποσοστά των εκλογών του Οκτωβρίου 2009: 

Παράνομη μετανάστευση, εθνική ασφάλεια και κοινωνική συνοχή

του Γιάννη Κολοβού        
και του Γιάννη Νομικού         

Η κατάσταση σήμερα

Ένα από τα θέματα που αποτελούν εκπεφρασμένη προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι και η αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. η εικόνα των συλληφθέντων αλλοδαπών για παράνομη είσοδο ή/και παράνομη παραμονή στην χώρα μας κατά τα τελευταία χρόνια ήταν η εξής:

 

 

 

 

 

 

 

 

 Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι τα τελευταία δύο χρόνια υπάρχει μία μείωση του αριθμού των συλληφθέντων. Επίσης, κατά τα τρία τελευταία χρόνια η πλειονότητα των συλληφθέντων προέρχεται από την Νοτιοανατολική Ασία (Πακιστάν, Αφγανιστάν, Μπαγκλαντές) και όχι από την Αλβανία όπως συνέβαινε μέχρι και το 2007. Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι η μείωση του αριθμού των συλληφθέντων από την Αλβανία οφείλεται και στην κατάργηση, από τον Δεκέμβριο του 2010, της βίζας για τους Αλβανούς υπηκόους, στους οποίους επετράπη η ελεύθερη παραμονή στην χώρα για διάστημα τριών μηνών (Καθημερινή, 13/3/2012).

 

Στοιχεία εγκληματικότητας 2012

Στον πίνακα που ακολουθεί παραθέτω μερικά μόνο από τα επίσημα στοιχεία εγκληματικότητας, σύμφωνα με τα στατιστικά της Ελληνικής Αστυνομίας.

Ο λόγος που μπήκα στον πειρασμό της δημοσίευσης, είναι γιατί σπάνια έως καθόλου αναφέρονται τα ΜΜΕ, κάθε φορά που εξαπολύουν τις γνωστές εκδηλώσεις αγάπης προς τους πολίτες του Ελλαδοκρατιστάν, στολίζοντάς τους κάθε φορά και μ' έναν νέο χαρακτηρισμό.

Στημένη υπόθεση ο ρατσισμός των Ελλήνων ;

Εν αναμονή της κατάθεσης του περιβόητου  «αντιρατσιστικού νόμου» *(1)  κι ενώ έχουν προηγηθεί καταργήσεις συνταγματικών ελευθεριών *(2)  με αφορμή – πρόφαση - την πάταξη της μάστιγας που ακούει στο όνομα φοροδιαφυγή, έντονες είναι οι αντιπαραθέσεις μεταξύ αυτών που είναι υπέρ του νόμου (πριν καλά – καλά πληροφορηθούν επίσημα τι περιλαμβάνει) και όσων είναι επιφυλακτικοί ή και αρνητικοί ακόμα. Βέβαια ,το «εκρηκτικό» αυτό κλίμα, δεν  δημιουργήθηκε μόνο του αλλά, ξεκίνησε, τροφοδοτήθηκε και συντηρείται από συγκεκριμένους κύκλους με τη συνδρομή των ΜΜΕ, σύμφωνα με το οποίο οι έλληνες πολίτες παρουσιάζονται γενικώς και στο σύνολό τους ως ρατσιστές.

Ανοίγοντας εδώ μια παρένθεση, να υπενθυμίσω ότι την ίδια ακριβώς μέθοδο της συλλογικής ευθύνης, είχε χρησιμοποιήσει και ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, όταν σε διεθνή μέσα χαρακτήριζε έναν ολόκληρο λαό διεφθαρμένο, προετοιμάζοντας το έδαφος για την έλευση του ΔΝΤ, της τρόϊκας και των μνημονίων. Στο ίδιο πλαίσιο σκοπιμοτήτων επίσης ο ελληνικός λαός είχε κατά καιρούς χαρακτηριστεί τεμπέλης, πλούσιος κ.ά

Τυχαία η χρήση της ίδιας μεθόδου ή, ετοιμάζουν κάτι και ντρέπονται να μας το πουν ;

Για να απαντηθεί το ερώτημα εάν όλα αυτά γίνονται τυχαία, χρήσιμο κι απαραίτητο θεωρώ πως είναι να εξετάσουμε ως παράδειγμα ένα πρόσφατο δημοσίευμα σε ηλεκτρονική εφημερίδα – που αναδημοσίευσαν αρκετοί - και τα στοιχεία που παραθέτει :

Περί ξενοφοβίας και ρατσισμού

Του Νίκου Μπογιόπουλου     

Αν ήταν οι νόμοι του αστικού κράτους που θα έβαζαν τέλος στο ρατσισμό, στην ξενοφοβία και στο φασισμό, τότε πώς εξηγείται ότι παρά το νόμο που υπάρχει εδώ και χρόνια στην Ουγγαρία εναντίον όσων αρνούνται το «Ολοκαύτωμα», το ακροδεξιό, αντισημιτικό κόμμα «Γιόμπικ» κατέχει με 17% την τρίτη θέση στο αστικό κοινοβούλιο της χώρας;

Αν είναι οι νόμοι του αστικού κράτους που θα μας προφυλάξουν από το ναζισμό, τότε πώς εξηγείται ότι παρά την απαγόρευση του ναζιστικού κόμματος στη Γερμανία, στη χώρα, πέρα από τα φιλοναζιστικά κόμματα και οργανώσεις, υπάρχει και μια πανσπερμία νεοναζιστικών συμμοριών που δρουν απροκάλυπτα και ότι μόνο το 2012 τα εγκλήματα ρατσιστικού χαρακτήρα έφτασαν τα 17.600;

Αν ήταν οι νόμοι του αστικού κράτους που ορίζοντας το «ορθόν» της ανάγνωσης της Ιστορίας δημιουργούν το ασφαλές περιβάλλον καταπολέμησης της μισαλλοδοξίας και του μισανθρωπισμού, τότε πώς εξηγείται ότι στη Γαλλία όπου υπάρχει τέτοιος νόμος, ο οποίος καταδικάζει όποιον αρνείται τη γενοκτονία των Αρμενίων, εντούτοις το φασιστικό κόμμα της Λεπέν έρχεται δεύτερο στις δημοσκοπήσεις;

Αν οι πολυδιαφημισμένες «δημοκρατικές ευαισθησίες» της ΕΕ έβαζαν φρένο στο φασισμό και στο ρατσισμό, τότε πώς εξηγείται στα μισά κράτη – μέλη της να παρατηρείται ενίσχυση της ακροδεξιάς και να συγκυβερνούν φασιστικά ή κρυφοφασιστικά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα;

"Το σύνδρομο του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού"...

Του Σταύρου Λυγερού    

 

H κρίση δανεισμού και η υπαγωγή της Ελλάδας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο δεν ανέδειξε μόνο το κραυγαλέο έλλειμμα διαχειριστικής ικανότητας των πολιτικών ελίτ.
Ανέδειξε και το βαθύρριζο σύνδρομο εξάρτησης των ελληνικών ελίτ.

Επιβεβαιώθηκε η ευκολία με την οποία οι κατά βάση υπεύθυνοι για την κατάντια της Ελλάδας κατέφυγαν στην αγκαλιά των κηδεμόνων κι από εκεί κουνάνε το δάκτυλο στην κοινωνία.

Το «κόμμα του Μνημονίου» έχει ως κοινό παρονομαστή τον ιδεολογικό μεταπρατισμό και το μετέωρο κοσμοπολιτισμό, οι οποίοι προτάσσουν την ταμπέλα του ευρωπαϊσμού και του εκσυγχρονισμού.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τη μία από τις δύο εκδοχές του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού.
Η άλλη είναι η δαιμονοποίηση της ΕΕ και ευρύτερα της Δύσης.
Η σύνδεση των δύο αυτών φαινομένων φαίνεται εκ πρώτης όψεως αβάσιμη, αλλά στην πραγματικότητα ο πολιτικοψυχολογικός μηχανισμός είναι ο ίδιος.

Ο ελάχιστα θρεπτικός μεταμοντέρνος χυλός στιλ Χάμπερμανς και η συντρέχουσα κρίση

Παναγιώτης Ήφαιστος      

Ακολουθεί σχόλιο σε λίστα ηλεκτρονικών συζητήσεων όπου καλοί φίλοι έστειλαν αναλύσεις του Χάμπερμανς όπου κατά κάποιο τρόπο εκφράζει τον οίκτο του για την κατάντια της Ελλάδας και τα λοιπά και τα λοιπά.

 

Μεγάλη Παρασκευή που είναι και συζητώντας με πολιτικά και πνευματικά ευαίσθητους ανθρώπους είναι επιτακτικό να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Θα ήταν αξιοθρήνητο εάν περιμένουμε από άκρως αντιφατικούς διανοητές όπως τον Χάμπερμανς να μας πούνε ποιο είναι το πρόβλημα ή τι πρέπει να κάνουμε.

 

Οι κοινωνίες σήμερα χρειάζονται δημοκρατία κλασικά νοούμενη και όχι τα παραληρήματα του Χάμπερμανς περί «πατριωτισμού του συντάγματος» που θεωρεί τους ανθρώπους επίπεδους και γραμμικά προσαρμόσιμους μέσα στους ανθρωπολογικά αδιάφορους θεσμούς και συντάγματα των φαντασιώσεών του. Τέτοιοι συγγραφείς ευθύνονται για την υποτίμηση της εθνικής κοσμοθεωρίας και των εθνικών πολιτικών παραδόσεων ως άξονα της συγκρότησης και της συγκράτησης των εθνοκρατών. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται πολιτικοθεσμικοί ακταρμάδες μέσα στους οποίους οι ανθρωπολογικά μεστοί πολίτες είτε ασφυκτιούν είτε εκρήγνυνται.

 

Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης: Αυτοσυντήρηση και επιβίωση

Παναγιώτης Ήφαιστος     

Περιεχόμενα.

1. Βυθιζόμαστε μέσα σε μια δίνη θανάτου. 

2. Ξένες κλίκες, εγχώριοι πραιτοριανοί και το τέλειο μεταμοντέρνο έγκλημα.
3. Το τέλειο μεταμοντέρνο έγκλημα και η άμεση ανάγκη οι έλληνες να γίνουν οι εντολείς της διακυβέρνησης.
4. Διέξοδος: Μετάβαση με άριστους στο τιμόνι – Συντακτική Συνέλευση.
5. Το άμεσο έργο μιας άξιας μεταβατικής διακυβέρνησης: διάσωση και διασφάλιση της κοινωνίας και της οικονομίας. 
6. Το περιεχόμενο μιας διαπραγμάτευσης με τους τρίτους.
7.  Τα «καλά πλην εγκλωβισμένα παιδιά»  των κομμάτων



1.     Βυθιζόμαστε μέσα σε μια δίνη θανάτου

Ακούοντας πρόσφατα μια ανερυθρίαστη-αδιάντροπη ομολογία βουλευτή ότι «η χώρα εκβιάστηκε από τους δανειστές της»  και γι’ αυτό ενώ δεν το επιθυμούσε ψήφισε το μνημόνιο, σκέφτηκα να γράψω το παρόν.  Στο μυαλό όλων των Ελλήνων, ακριβώς, εμπεδώνεται πλέον μια τραγική αλήθεια: Τους αρπάζουν τον μόχθο τους, τους πλουτοπαραγωγικούς τους πόρους, το νερό τους, τις επιχειρήσεις τους, τα σπίτια τους και το μέλλον των επόμενων γενεών διαγράφεται ζοφερό. Το δε δειλό ή εκβιαζόμενο πολιτικό προσωπικό μετατρέπεται σε πραιτοριανούς τρίτων.

 

Η επόμενη μέρα θα έρθει ;

Η επόμενη μέρα θα έρθει, το πότε ακριβώς δεν το γνωρίζω, αλλά θα έρθει σίγουρα.

Θα έρθει, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθαρίσει το εσωτερικό του τοπίο και αποφασίσει να έχει μία και ενιαία φωνή και θέση για κάθε θέμα που ταλανίζει αυτόν τον τόπο.

Θα έρθει, όταν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες επιβεβαιώσουν ... την ανεξαρτησία τους.

Το "ανθρωπιστικό" τυράκι και το αστυνομοκρατούμενο κράτος - φάκα

Σε μια σειρά προηγούμενων άρθρων, χωρίς κραυγές κι ακρότητες θέλω να πιστεύω, προσπάθησα ν’ αναδείξω, το μέγεθος του μεταναστευτικού προβλήματος στην Ελλάδα.
Το πρόβλημα αυτό έχει κυρίως δύο γνωστές διαστάσεις. Η πρώτη είναι η διαφαινόμενη – αν και ήδη υφίσταται – αλλοίωση του πληθυσμιακού και εθνολογικού χαρακτήρα στον τόπο μας και η δεύτερη είναι η ανθρωπιστική διάσταση του θέματος που φωτίζεται κατά κόρον από συγκεκριμένους χώρους.

Υπάρχει όμως και μια ακόμα διάσταση για την οποία λίγοι, για να μην πω ελάχιστοι, έχουν μιλήσει και αυτή δεν είναι άλλη από την έντεχνη χρησιμοποίηση από το "κράτος" των εγγενών προβλημάτων της αυξημένης μετανάστευσης,  λόγω της απουσίας σοβαρής και υπεύθυνης μεταναστευτικής πολιτικής στη χώρα μας, ως πρόφαση  για εντονότερη αστυνόμευση και περιορισμό των δικαιωμάτων των πολιτών.

Η μεταναστευτική πολιτική σε χώρες της ΕΕ

 

Παραδείγματα μεταναστευτικής πολιτικής πολιτισμένων χωρών της ΕΕ υπάρχουν. Αυτό που επίσης υπάρχει είναι η ατολμία και η έλλειψη βούλησης των εδώ πολιτικών προσώπων σε αντίθεση με το περίσσευμα "ευαισθησίας" από κύκλους που ενδεχομένως περιμένουν - αν δεν έχουν ήδη - οφέλη από το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Στη συνέχεια παρουσιάζονται τα σχετικά παραδείγματα Γερμανίας, Ελβετίας και Δανίας.

 1. Η Γερμανική Νομοθεσία για την απόδοση ιθαγένειας

 Η γερμανική νομοθεσία για την απόδοση της ιθαγένειας τροποποιήθηκε πρόσφατα με την εισαγωγή της Νομοθεσίας για την κρατική υπηκοότητα (Staatsangeröhigkeitsgesetz). Στην Γερμανία πολίτης καθίσταται κάποιος εάν: 

Έχει έναν γονέα Γερμανό πολίτη με τη γέννηση του (Abstammungsprinzip, κριτήριο προέλευσης. Πρόκειται για εφαρμογή της νομικής έννοιας του δικαίου του αίματος ήτοι της εθνοφυλετικής καταγωγής (jus sanguinis). Όσον αφορά στην διαδικασία της πολιτογράφησης, της ένταξης, δηλαδή, αλλοδαπών στην γερμανική κοινωνία, η γερμανική νομοθεσία προβλέπει ότι ένας μετανάστης αποκτά το δικαίωμα πολιτογράφησης (Einbürgerung) εάν έχει γεννηθεί στην επικράτεια του γερμανικού κράτους (Geburtsortprinzip), κριτήριο τόπου γέννησης.

Ωρολογιακή βόμβα οι λαθρομετανάστες

Του Θόδωρου Κατσανέβα

.Το πρόβλημα της εισροής χιλιάδων λαθρομεταναστών από τα θαλάσσια σύνορα μας με την Τουρκία τείνει να μεταβληθεί σε ωρολογιακή βόμβα για την υπόσταση της χώρας και του κέντρου της Αθήνας ειδικότερα, όπου σωρεύεται το μεγαλύτερο μέρος τους. Σε σχέση με τον πληθυσμό της, η Ελλάδα έχει σήμερα το υψηλότερο ποσοστό μεταναστών και ειδικότερα λαθρομεταναστών στην Ευρώπη και πιθανώς σε όλο τον κόσμο. Ο μέσος όρος των μεταναστών σε σχέση με το γηγενή πληθυσμό στην Ευρώπη είναι 3,8%, ενώ στην Ελλάδα πρέπει να ξεπερνά ήδη το 12-15% και να τραβάει ταχύτατα την ανηφόρα. Με δεδομένη την ανεξέλεγκτη μαζική εισροή τους, σε συνδυασμό με την υπεργενητικότητά τους και την υπογενητικότητα των ελληνογενών, σύντομα μέσα στην τρέχουσα δεκαετία, θα μας υπερκεράσουν αριθμητικά, με ότι αυτό συνεπάγεται. Χωρίς να αμφισβητείται η συμβολή των μεταναστών στην ευημερία και ανάπτυξη της χώρας, δεν μπορεί να μην προκαλεί ανησυχία η διαφαινόμενη αλλοίωση της εθνολογικής της βάσης και οι διαγραφόμενες φυλετικές συγκρούσεις, με δεδομένη και τη δυστοκία για κοινωνική ενσωμάτωση των μουσουλμάνων που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των νεοεισερχόμενων.

Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ

“ΚΑΙΡΟΣ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ”

Ἐγκύκλιος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας κ. Νικολάου

Ἡ χάρις καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εὔχομαι νὰ σκεπάζει ὅλους σας, τὴν κοινωνία, τὸ ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησία μας.
 
. Σκέφθηκα πολὺ γιὰ νὰ συντάξω αὐτὴ τὴν ἐγκύκλιο καὶ νὰ τὴν ἀπευθύνω στὴν ἀγάπη σας. Μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ δὲν ἤμουν σίγουρος, ἂν ἔπρεπε νὰ τὸ κάνω.

. Τὶς τελευταῖες ὅμως μέρες, μέσα στὴν κατάσταση τοῦ γενικευμένου πανικοῦ ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν πατρίδα μας, τῶν σπασμωδικῶν ἀποφάσεων τῶν ὑπευθύνων διαχειριστῶν τῆς ζωῆς καὶ τοῦ μέλλοντός μας, τὴν ἐπαναλαμβανόμενη ἐναλλαγὴ ὑποσχέσεων καὶ διαψεύσεων ποὺ ἔχουν τραυματίσει τὸ ἠθικὸ καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά μας, τὸν καταιγισμὸ τῶν χωρὶς τέλος φορολογικῶν ἐπιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνημάτων καὶ μηνυμάτων πολιτῶν τῆς περιοχῆς μας ποὺ ζητοῦν ἀπεγνωσμένα μία παρέμβαση καὶ κάποια συμπαράσταση στὸ οἰκονομικό τους ἀδιέξοδο καὶ δράμα.

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την ιθαγένεια

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, οι μεταπολιτευτικές κυρίως κυβερνήσεις, μας έμαθαν στις εύκολες συνταγές και τις εύκολες λύσεις. 'Οπως για παράδειγμα, στην περίπτωση της απόφασης του ΣτΕ για την απονομή ιθαγένειας και τις παράνομες ελληνοποιήσεις, η πλειοψηφία έχει ενημερωθεί με δυό - τρείς σύντομες αράδες κάποιου άρθρου. Επειδή θεωρώ ότι η απόφαση αυτή, όπως και η ανάπτυξη του σκεπτικού της, εκτός από σημαντική για τα πολιτικά δρώμενα στην παρούσα χρονική στιγμή, φωτίζει και μια σειρά άλλων θεμάτων, γι' αυτό και την αναδημοσιεύω αυτούσια.

 

  

 

 ***

4 Σ.τ.Ε. 460/2013 (Ολομ.) Ιθαγένεια τέκνων αλλοδαπών και δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι των αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές.  -  11/2/2013

 1. Από τον συνδυασμό των άρθρων 1 παρ. 2 και 3, 4 παρ. 3, 16 παρ. 2 και 3, 25 παρ. 4 και 29 παρ. 1 του Συντάγματος συνάγονται τα ακόλουθα: Ο λαός αποτελεί ένα από τα τρία συστατικά στοιχεία του Κράτους και το κυρίαρχο όργανο αυτού, ο καθορισμός δε των προσώπων που εντάσσονται σ’ αυτόν ανήκει ως κυριαρχική αρμοδιότητα στον εθνικό νομοθέτη.