Κρίση αριθμών ή ΑΝΘΡΩΠΩΝ ;

Σκέφτηκα αρχικά να γράψω ένα πολιτικό άρθρο με διάφορες σκέψεις μου σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών, αλλά το ξανασκέφτηκα. Έχουμε μπουχτίσει τα τελευταία χρόνια από κείμενα με πολιτικές ιδέες, προτάσεις και απόψεις. Αν μη τι άλλο το να ακούγεται η γνώμη πολλών, μόνο ως θετικό στοιχείο μπορεί να θεωρηθεί, αλλά ας κοιτάξουμε λίγο πιο λεπτομερώς τον "ΆΝΘΡΩΠΟ"...

Όπως κάθε πρωί, έτσι και σήμερα έριξα μια γρήγορη ματιά στις ειδήσεις στο ίντερνετ. Είδα ανθρώπους να έχουν δεχθεί επίθεση από άλλους ανθρώπους που θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο, ειδα σκυλί να έχει απαγχωνιστεί από ανθρώπους, είδα παιδιά στο σχολείο να γίνονται δέκτες ψυχοσωματικής βίας από άλλους συμμαθητές τους, που θεωρούν τον εαυτό τους πιο δυνατό, είδα γυναίκες και παιδιά να έχουν δεχτεί σωματική βία από τον σκληρό τιμωρό σύζυγο-πατέρα, είδα τραπεζίτη-μεγαλοεπιχειρηματία να αφαιρεί από μεροκαματιάρη το σπίτι του επείδη δεν είχε να του πληρώσει την εξευτελιστική δόση του δανείου του ...


 είδα έναν "μάγκα" οδηγό να έχει παρκάρει στο πεζοδρόμιο και ο συμπολίτης του με το αναπηρικό καροτσάκι να μην μπορεί να συνεχίζει στο δρόμο του, είδα γιατρό να μην εγχειρίζει άρρωστο σε κρίσιμη κατάσταση άμα δεν χρηματιστεί, είδα ανθρώπους με "θρησκεία" τους το χρήμα ή την όποια διοικητική αναρρίχηση και άλλα τέτοια, να μην διστάζουν να πράξουν το οτιδήποτε σκληρό προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους τυφλωμένοι από την "αρρώστια" τους. Είδα πολλές ανωμαλίες του σύγχρονου καταντημένου υπανθρώπου, όπως βλέπω κάθε μέρα.

Βλέπω συνεχώς τα "επιτεύγματα" του ανθρωπόμορφου αυτου πλάσματος, που θεωρώντας τον εαυτό του σαν το απόλυτο δημιουργημα, ανώτερο έναντι των υπολοίπων συνανθρώπων του, θεωρεί πως έχει κάθε δικαίωμα να εξευτελίζει τους υπολοίπους με όποια δύναμη διαθέτει. Και όταν λέω δύναμη αναφέρομαι από το απλό χαστούκι του 10χρονου μαθητή σε έναν άλλον πιο "αδύναμο" συμμαθητή του, μέχρι τη δύναμη του τραπεζίτη να ξεσπιτώνει πολίτες, του οπλοφόρου να αφαιρεί ζωές και πολλά πολλά ακόμα. Ζούμε σε μία κοινωνία μισανθρώπων. Όταν ζεις με σκοπό να πατήσεις σε πτώματα και να αναδειχθείς, τότε μιλάμε για κάτι αρρωστημένο. Όταν κάνεις τα πάντα ώστε να "μπεις στο μάτι" τους γείτονα ή του συναδέλφου, όταν ζεις για να μισείς και για να εκδικείσαι, όταν ζεις θεωρώντας ότι εσύ είσαι και όλοι οι άλλοι είναι απλά οι ασήμαντοι υπηρέτες σου, τότε κάτι έχει χαλάσει.

Βιώνουμε μια πολύ άσχημη κοινωνικη και οικονομική κατάσταση. Άνθρωποι ανθίζουν τις κοινωνίες και πάλι άνθρωποι τις καταντάνε έτσι. Όταν ο άνθρωπος λειτουργεί με γνώμονα το προσωπικό του καλο και την επιτυχία του σε αρμονία όμως με τους συνανθρώπους του, τότε ναι, έχεις μια πετυχημένη κοινωνία. Αλλά όταν ζείς και λειτουργείς απέναντι στα άλλα μέλη της κοινωνίας σου, τότε με τον καιρό αυτή καταρέει σε όλους της τους τομείς.

Μοιάζουν γενικά και φιλοσοφικά όλα αυτά, αλλά άμα το σκεφτούμε καλύτερα και ειδικότερα για την Ελλάδα, θα δούμε ότι το κοινωνικό μας πρόβλημα προέκυψε (όπως και παγκοσμίως) από το μίσος του ανθρώπου για τον συνάνθρωπο, την αλαζονία και το υπερεγώ του. Ακόμα θα δούμε ότι το οικονομικό πρόβλημα προέκυψε από τη δύναμη κάποιων που την μετέτρεψαν σε πάθος για πλουτισμό στις πλάτες του γενικού καλού και τέλος το πρόβλημα στο "κράτος" από την άνεση των ελλήνων να το κλέβουν, να κρύβονται, να το ξεγελάνε και να το εκμεταλεύονται όσο μπορούν, αφού...έτσι εκανε και ο γείτονας.

Τι μας έχει μείνει μόνο; Να γιορτάζουμε κάθε χρόνο την παγκόσμια ημέρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ημέρα για την ισότητα, την ημέρα ενάντια στη βία και πολλά πολλά ακόμα, όσο τις υπόλοιπες 364 ημέρες γίνεται η απόλυτη καταπάτηση τους.

Γάτσιος Δημήτρης         

 

Πηγή : sardela-news