Οι Αιρετικοί και οι Αναιρετικοί

Το είπε κι ο γιατρός :)

Στο διαδίκτυο, όπως και στην πραγματική ζωή, υπάρχουν πολλές  αντίθετες μεταξύ τους  κατηγορίες.

Κοντοί - ψηλοί, μαύροι - άσπροι, προοδευτικοί – συντηρητικοί, ξερόλες -  πανάσχετοι, είναι μερικές μόνο, απ’ αυτές  που συνήθως συναντάμε .  

Αυτό που είχε τύχει να δω κι έγινε η αφορμή να γράψω αυτές τις αράδες, δεν είναι η κατηγορία των αιρετικών που σε κάνουν να εκνευρίζεσαι καθώς , οι απόψεις τους,  αν και είναι αντίθετες με το πλειοψηφικό ρεύμα και το «κοινώς αποδεκτό»,  διακρίνονται για την  σταθερότητά τους. Αφορμή  στάθηκε μια άλλη κατηγορία, αυτή που ανάλογα την συζήτηση και τους συμμετέχοντες αναιρούν κάτι που είχαν υποστηρίξει σε άλλες προγενέστερες συζητήσεις. Μια αναίρεση που από μόνη της δημιουργεί κατηγορία. Τους Αναιρετικούς.

 

Και βέβαια, αν μερικές φορές με τους αιρετικούς ξεφεύγεις κι εκνευρίζεσαι, με τους αναιρετικούς τελικά τα πράγματα είναι πιο σύνθετα, αφού ξεκινάς με εκνευρισμό και καταλήγεις με χαμόγελο. Χαμόγελο όχι ικανοποίησης λόγω κάποιας δικαίωσης, αλλά γιατί καταλαβαίνεις την "σοβαρότητα" των ατόμων  που σε εκνεύρισαν. Χαμόγελο κατανόησης, καθώς αντιλαμβάνεσαι  την ανυπαρξία ουσιαστικά,  κεντρικών αξόνων πάνω στις οποίες αρθρώνεται κάθε φορά  η σκέψη και ο λόγος τους. Τι απομένει ; Είναι ένα θέμα που χρήζει εξέτασης από ειδικούς.  Ποιο είναι το «ηθικό δίδαγμα» όλων αυτών ;

Μα τι άλλο απ’ την γνωστή ρήση του γιατρού :

 « ότι και να σου λένε, εσύ να απαντάς με ένα ναι … κι ένα χαμόγελο»

 

 

 

Γιάννης Μ.            

 

 

Η φωτογραφία είναι από αφιέρωμα    

       στον Καλό μας Άνθρωπο            

τον Θανάση Βέγγο,  στο oxy-moron