Τα πετρέλαια στην Ελλάδα και ... Οι Πρόθυμοι των Αθηνών

Στις αρχές του 2002 μεγάλη εφημερίδα είχε αποκαλύψει το άκρως απόρρητο «σχέδιο Κίσινγκερ» για το Αιγαίο. Το δημοσίευμα εκείνο είχε βασιστεί (;) σε μυστική έκθεση(;) του Στεϊτ Ντιπάρτμεντ η οποία αποχαρακτηρίστηκε εκείνο το διάστημα. *(1)

"Τον ΜάΪο του 1976 ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ δρ Χένρι Κίσινγκερ είχε αποφασίσει να αναμειχθεί ο ίδιος σε μια προσπάθεια μεσολάβησης ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών, Κωνσταντίνος Καραμανλής και Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, είχαν συμφωνήσει στη διαπραγμάτευση των διμερών εκκρεμοτήτων χωρίς να καταλήξουν ποτέ σε θετικά αποτελέσματα. Ο Κίσινγκερ είχε ζητήσει από το Τμήμα Αναλύσεων και Πληροφοριών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να συντάξει μια μακροσκελή έκθεση για την ιστορία των προβλημάτων του Αιγαίου αλλά και τα πιθανά σενάρια επίλυσής τους.[...] Η έκθεση με τίτλο «Η αμερικανική πολιτική στο Αιγαίο» είχε συνταχθεί και δοθεί στον τότε Υπουργό Εξωτερικών στις 17 Μαΐου 1976 και αποτέλεσε στη συνέχεια τη βάση ενός «σχεδίου Κίσινγκερ», που δεν καρποφόρησε ως το 1977, οπότε και ο κ. Κίσινγκερ έφυγε από την ηγεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ." *(1)

Εξετάζοντας το άρθρο αυτό έντεκα χρόνια μετά, θα επιχειρήσω μια διαφορετική "ανάγνωση". Μια "ανάγνωση" βασιμένη σε "υποθετικό" σενάριο, το οποίο θα γίνει κατανοητό στην συνέχεια του παρόντος άρθρου.  Σύμφωνα με αυτό διακρίνει κανείς, τα δύο πρώτα επίπεδα "ενημέρωσης" που εμπεριέχει :

Επίπεδο πρώτο. Τα κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου που σήμερα γνωρίζουμε στο Αιγαίο και στην Κρήτη  ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ  - ή πιο σωστά, ως εντολή : ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ - όπως φαίνεται από το σχετικό απόσπασμα του άρθρου :

"Πηγές της πετρελαϊκής βιομηχανίας τονίζουν πάντως πως το Αιγαίο δεν είναι πιθανό να δώσει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου ή αερίου. Ως σήμερα μόνο ένα εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα έχει βρεθεί στο Αιγαίο. Ενα κονσόρτσιουμ αμερικανικών εταιρειών υπό την OCEANIC ανακάλυψε το κοίτασμα του Πρίνου κοντά στη Θάσο. (....) Το πετρέλαιο εκεί είναι όμως κακής ποιότητος και αρκετά βαρύ. (.....) Θα πρέπει να σημειωθεί πως δεν έχει ανακαλυφθεί πετρέλαιο στην αμφισβητούμενη περιοχή στο Αιγαίο. Οι έρευνες στη Θάσο δεν δείχνουν πιθανότητες ανακάλυψης στην περιοχή αυτή. (.... ) Πρόσφατες αναφορές από την πρεσβεία της Αθήνας δείχνουν ότι η αμφισβητούμενη περιοχή του Ανατολικού Αιγαίου είναι τρίτη σε προτεραιότητα για ελληνικές έρευνες. Η πρώτη προτεραιότητα είναι το Βόρειο Αιγαίο, όπου έχουν βρεθεί 25 πολλά υποσχόμενες περιοχές έξω από τα όρια της OCEANIC. Η δεύτερη προτεραιότητα είναι η περιοχή του Ιονίου." *(1)

Σε αυτό το σημείο θεωρώ σωστό να παραθέσω κάποιες ημερομηνίες σημαντικές για την δημόσια συζήτηση - άρα και γνώση όλων των υψηλά ισταμένων - σχετικά με το θέμα των πετρελαίων και του ορυκτού πλούτου.

Το 1927 η αγγλική εταιρεία «NEAR EAST PETROLEUM COMPANY» έρχεται στη Ζάκυνθο, για να μελετήσει τις δυνατότητες αντλήσεως πετρελαίου. Δεν γίνεται όμως εντατική άντληση, των φρεατίων, γιατί λείπουν τά επαρκή μηχανήματα και οι δεξαμενές.

Το 1928, η ελληνική κυβέρνηση στέλνει το τορπιλοβόλο «Πέργαμος» για να κάνει δοκιμές καύσεως. Η έκθεση που συντάσσεται καταλήγει σε ένα αισιόδοξο συμπέρασμα:
«Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι τ’ αποτελέσματα των δοκιμών ήσαν ικανοποιητικά». *(1α)

Το 1938-39 έγινε η πρώτη γεώτρηση για πετρέλαιο στην Ελλάδα, επί Μεταξά, στο Κατάκολο. "Μετά ήρθε ο πόλεμος, για πολλούς δολοφονία του Ι. Μεταξά και τα υπόλοιπα γνωστά γεγονότα και τα πετρέλαια ξεχάστηκαν. Οι δε πολιτικοί-ανδρείκελα της ξενοκρατίας, που ανέλαβαν τις τύχες της χώρας μετά τον συμμοριτοπόλεμο, μιας χώρας ρημαγμένης με τους κατοίκους της να πεινούν, προτίμησαν να λαμβάνουν (και να ξεκοκαλίζουν, αυτοί και οι φίλοι τους…) τα διάφορα σχέδια Μάρσαλ, υποδουλώνοντας την Ελλάδα, παρά να αξιοποιήσουν τον εθνικό μας πλούτο!" *(1β)

 

Το 1947 εκδίδεται το βιβλίο "Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα" του Δημήτρη Μπάτση με αναφορά στην σύμβαση Cooper και τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας. Ο Μπάτσης εκτελέστηκε μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη το 1952. *(2) Στην περίοδο που ακολούθησε είχαμε δημόσιες αναφορές για άντληση πετρελαίου από τους Γερμανούς (και όχι μόνο)  κατά την περίοδο κατοχής, προς εξυπηρέτηση των αναγκών τους. *(2Δ)

• Το 1965, ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος επισκέπτεται για πρώτη φορά τη Ζάκυνθο και μαθαίνει ότι στο Κερί, σ’ ένα βάλτο 1.000 στρεμμάτων, υπάρχει πετρέλαιο! Τα χρόνια της δικτατορίας αποφασίζει να ασχοληθεί επιχειρηματικά με την υπόθεση της Ζακύνθου. Η χούντα είχε τότε παραχωρήσει άδεια για γεωτρήσεις στην αμερικανική εταιρεία ANCAR OIL. Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος συναντιέται στα γραφεία της ΧΡΩΠΕΙ με τον ελληνικής καταγωγής πρόεδρο της ΑΝΚΑΡΟΪΛ Στερτζ (Στέργιου), καταλήγουν σε συμφωνία και αποφασίζεται να γίνει το συντομότερο γεώτρηση βάθους 2.500 μέτρων: «Η ΑΝΚΑΡΟΪΛ και η ΧΡΩΠΕΙ θα είχαν ποσοστά επί της παραγωγής και της εκμετάλλευσης του πετρελαίου. Παρασκευή, θα ερχόταν ξανά ο Στερτζ για να υπογράψουμε τη σύμβαση και την Τρίτη γίνεται το πραξικόπημα στην Κύ­προ. Ο Στερτζ δεν έρχεται και βέβαια η σύμβαση ναυαγεί. Γίνονται τα γνωστά, έρχεται η μεταπολίτευση και εγώ εξακολουθώ να ενδιαφέρομαι για τα πετρέλαια. Επισκέπτομαι τον καθηγητή Ζάχο, διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΠ (Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου). Πραγματικά, στέλνει στη ΧΡΩΠΕΙ την άδεια να προχωρήσω τις εργασίες στο Κερί». *(1α)

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος με τους δημοσιογράφους Γ.Κουρή, Γ.Τράγκα, Γ.Καρατζαφέρη μπροστά στο πετρέλαιο.

Την ίδια χρονιά, το 1965, ο κορυφαίος Ελληνας επιστήμονας Σταύρος Κατράκης, τακτικός καθηγητής στο ΕΜΠ, δημοσίευσε μελέτη για τους υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα. *(2Β)

Το 1973  δόθηκε άδεια για έρευνα και εξόρυξη πετρελαίου στις περιοχές της Ευβοίας και της Βορείου Ελλάδος. Η ενέργεια αυτή μαρτυρά ότι υπήρχαν μελέτες σύμφωνα με τις οποίες είχαμε - κατ' ελάχιστον - σοβαρές ενδείξεις για κοιτάσματα πετρελαίου. Το ΦΕΚ με Αριθμό Φύλου 98 (08.05.1973-Α.Φ.98) βασίζεται στις διατάξεις του άρθρου 5 του νόμου 3948/1959, σύμφωνα με τον οποίο η αναζήτηση η έρευνα και η εκμετάλλευση είναι αποκλειστικό δικαίωμα του Δημοσίου, το οποίο υπό την αιγίδα του θα αναθέσει το έργο σε εταιρείες προς εκμετάλλευση, με άλλα λόγια τα πάντα θα ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο και το κέρδος θα το έχει το Ελληνικό Δημόσιο, και όχι όπως το πάνε σήμερα...Υπ' όψιν ότι η συναλλαγή θα γινόταν σε εθνικό νόμισμα, δραχμές και όχι σε δολάριο *(2Γ)

Υπ' όψιν ότι όπως η μέχρι σήμερα πορεία έδειξε, αλλά και διάφορες κατά καιρούς μαρτυρίες, από την εποχή εκείνη (1974) υπήρχουν σοβαρές ενδείξεις για κρυφή ατζέντα, με θέμα το μοίρασμα των πετρελαίων στο Αιγαίο με τους Τούρκους *(2Ε).   Δεν θα πρέπει  άλλωστε να ξεχνάμε ότι τα σοβαρά κράτη και ειδικότερα οι μεγάλες δυνάμεις, είχαν σχεδιασμό με βάθος δεκαετιών για τα συμφέροντά τους

Το 1976, περίοδο που φέρεται ότι συντάχθηκε το άκρως απόρρητο «σχέδιο Κίσινγκερ» οι ΗΠΑ είχαν ήδη δορυφόρους οι οποίοι, όπως καλώς γνωρίζουμε σήμερα, έχουν τη δυνατότητα να δίνουν εικόνα για το που υπάρχουν ενδεχόμενα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. *(4)

Το 1987 έχουμε πρακτικά καταγεγραμμένης δημόσιας συζήτησης στην Ελληνική Βουλή για τα  πετρέλαια :

"ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

17 Μαρτίου 1987 – 27 Απριλίου 1987

[...] ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ: ... Φαίνεται ότι οι Αμερικανοί έβγαλαν τα εξής περίπου συμπεράσματα : Ότι υπάρχουν κατʼ αρχήν κοιτάσματα πετρελαίου, πιθανώς πλούσια, και σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης του 1958, που αναφέρεται στα θέματα της υφαλοκρηπίδας, αλλά και σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης που ρυθμίζει τα ελληνοτουρκικά σύνορα, αυτά τα κοιτάσματα, είναι ελληνικά."*(3)

Η ύπαρξη αξιόλογων κοιτασμάτων είχε καταγραφεί σε απόρρητη έκθεσης της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου το 1997 και αποσιωπήθηκε από την τότε κυβέρνηση Σημίτη *(4β)

Σε αυτό το σημείο να υπενθυμίσω ότι το άρθρο της εφημερίδας έγινε το 2002.
 



 

Κάπως έτσι φτάνουμε στις γνωστές δηλώσεις Παπανδρέου το 2009 :

ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ...
Με το χαρακτηριστικό "χάϊδεμα" της μύτης
- ίσως για να σιγουρευτεί ότι δεν μεγάλωσε -
με το που τελειώνει τη φράση

 

 

Θέλω να πιστεύω ότι ήδη έχει γίνει κατανοητή η υπόθεση του σεναρίου της "διαφορετικής ανάγνωσης" που ανέφερα αρχικά. Εάν η έκθεση δεν ήταν "μυστική", αλλά κατασκευασμένη ; Γιατί θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο και τι θα είχε σαν αποτέλεσμα ; Το "υποθετικό αρχικά σενάριο, φαντάζει πλέον σαν πραγματικό γεγονός καθώς δίνει εξηγήσεις σε κρίσιμα θέματα, αναπάντητα έως πρόσφατα από όλα τα γνωστά συναφή σενάρια. Ας δούμε και την συνέχεια...

Όσοι θεωρήσουν ότι όλα αυτά είναι συνωμοσιολογίες ας δουν το βίντεο που ακολουθεί και αποκαλύπτει ότι από το 2009 ήσαν επισήμως γνωστά στις ΗΠΑ τα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδας :  Αποκαλύψεις της Wikileaks για πετρέλαια στην Ελλάδα

Φυσικά ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδος, όπως ανέφερα και προηγουμένως, δεν περιορίζεται στο φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, καθώς υπάρχουν πολλά και μέχρι στιγμής ανεκμετάλλευτα σπάνια μέταλλα - μεταξύ αυτών ουράνιο, ραδόνιο, χρυσό κά. Σχετικό άρθρο ΕΔΩ



Επίπεδο δεύτερο. Προϊδεάζουν τους "ενδιαφερόμενους" για το τι πρόκειται να ακολουθήσει ώστε να μετρηθούν οι πρόθυμοι να υπηρετήσουν την minimum βάση αποδοχής.

Το απόσπασμα του άρθρου υποχρεωτικά είναι εκτενές :

"«Η καρδιά του ζητήματος»
Το ιστορικό των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας για τα δύο βασικά ζητήματα του Αιγαίου, την υφαλοκρηπίδα και τον έλεγχο του εναέριου χώρου, δείχνει ποια είναι η καρδιά του προβλήματος: η αμοιβαία καχυποψία, για να μην πούμε κάτι παραπάνω, μεταξύ των δύο λαών. Οι δύο κυβερνήσεις διαπραγματεύονταν και είχαν φτάσει στο σημείο που θα μπορούσαν να καταλήξουν σε ένα συμβιβασμό βάζοντας προσεκτικά όλα τα κομμάτια του παζλ. Παρ' όλα αυτά οι συνομιλίες μετά από μερικούς γύρους κατέρρευσαν. Το συμπέρασμα είναι πως οι δύο πλευρές προσπάθησαν να βρουν λύση αλλά το ρίσκο της αποτυχίας ήταν μικρότερο από το ρίσκο της συμφωνίας. Οι κίνδυνοι προέρχονται προφανώς από την εσωτερική πολιτική κατάσταση των δύο χωρών. Ο Καραμανλής ελέγχει τη Βουλή πλήρως αλλά φοβάται οιαδήποτε συμφωνία θα πληγώσει την ελληνική υπερηφάνεια και το αίσθημα ασφάλειας. Πάνω απ' όλα φοβάται μήπως προκαλέσει ένα πραξικόπημα. Ο Ντεμιρέλ από την πλευρά του έχει να αντιμετωπίσει τον στρατό και βασίζει την παραμονή του στην εξουσία σε δύο εθνικιστικά, ακροδεξιά κόμματα. Εχει να αντιμετωπίσει εκλογική αναμέτρηση το 1977. Και για τις δύο κυβερνήσεις η συνέχιση της έντασης μοιάζει πιο εύκολη από την εξεύρεση ενός συμβιβασμού. «Τα στοιχεία του συμβιβασμού» (.... ) Οπως φάνηκε από τις ως τώρα διαπραγματεύσεις, υπάρχουν εφικτοί συμβιβασμοί για όλα τα θέματα. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να δημιουργηθούν πακέτα λύσης 2-3 προβλημάτων. Ακολουθούν τα πιο πιθανά σενάρια για κάθε θέμα.
* Χωρικά ύδατα Οι Τούρκοι δεν δέχονται τον ελληνικό ισχυρισμό πως κάθε νησί έχει τα δικά του χωρικά ύδατα αλλά έχουν συμφιλιωθεί με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με βάση το όριο των 6 μιλίων. Οι Ελληνες κατανοούν πως η Τουρκία δεν θα ανεχθεί την επέκταση στα 12 μίλια σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας. Μια συμφωνία σε αυτό το θέμα θα περιέχει: * Διατήρηση των έξι μιλίων για τα περισσότερα νησιά στο Αιγαίο. * Την αποδοχή από την Τουρκία των 12 μιλίων για τα ελληνικά νησιά που δεν βρίσκονται σε περιοχές συγκρουόμενων συμφερόντων (π.χ. Θάσος, Βόρειες Σποράδες, Σκύρος και ενδεχομένως Κυκλάδες). * Το όριο των 12 μιλίων για τις ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας και την ακτή της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Το όριο των 12 μιλίων στην τουρκική ακτή στο Αιγαίο, εκτός από τις περιπτώσεις όπου τα ελληνικά νησιά βρίσκονται κοντά, οπότε απαιτείται η εφαρμογή του νόμου της ίσης απόστασης. * Αν η Ελλάδα δήλωνε ότι δεν διεκδικεί τα 12 μίλια σε όλο το Αιγαίο, θα βελτίωνε την ατμόσφαιρα ανάμεσα στις δύο χώρες. Αλλιώς αυτή η ελληνική υποχώρηση θα έπρεπε να εξισορροπηθεί από μια αντίστοιχη, που δεν είναι εμφανής σε αυτό θέμα. Ισως να μπορεί να βρεθεί σε κάποιο άλλο.
* Η υφαλοκρηπίδα και η εκμετάλλευσή της Είναι σαφές από την ιστορία των διαπραγματεύσεων και τη νομική μας ανάλυση ότι:
1) Δεν υπάρχει διεθνής συνθήκη που να δίνει σαφή λύση για την υφαλοκρηπίδα. 
2) Ακόμη και αν υπήρχε, η Τουρκία θα επέμενε στη διαπραγμάτευση παρά τη διαιτησία για την επίλυση του προβλήματος.
3) Η Ελλάδα θα επιμένει σε έναν εμφανή ρόλο για το Διεθνές Δικαστήριο, προκειμένου να βρεθεί το πέπλο που θα καλύψει τους συμβιβασμούς που θα χρειασθεί να κάνει από τις αρχικές της θέσεις. (...) Με δεδομένο πως δεν θα υπάρξει σύντομα αμοιβαία αποδεκτή οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, είτε μέσω διαπραγματεύσεων είτε μέσω διαιτησίας, μπορεί να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο για τη διενέργεια κοινών ερευνών ή και την κοινή εκμετάλλευση σε κάποια ζώνη του Ανατολικού Αιγαίου (...).
Αυτό θα μπορούσε να γίνει ως εξής: 
* Η Ελλάδα και η Τουρκία να συμφωνήσουν στην κοινή εκμετάλλευση μιας ζώνης στο Ανατολικό Αιγαίο αλλά να την καθυστερήσουν ώσπου το Διεθνές Δικαστήριο να αποφασίσει όχι τα όρια της υφαλοκρηπίδας αλλά τα κριτήρια βάσει των οποίων θα ορισθούν αυτά (π.χ. ο ρόλος ειδικών συνθηκών κ.ά.).
* Οι δύο χώρες να προχωρήσουν σε κοινή εκμετάλλευση, η οποία θα υλοποιείται παράλληλα με την παραπομπή του θέματος στο Δικαστήριο.
* Η συμφωνία κοινής εκμετάλλευσης μπορεί να συνοδευθεί από μια συμφωνία περαιτέρω διαπραγμάτευσης για το τι και πώς θα παραπεμφθεί στο Δικαστήριο... Η πρώτη λύση βρίσκεται στη μέση των ελληνικών και τουρκικών συμφερόντων ενώ η δεύτερη και η τρίτη κλίνουν περισσότερο προς την τουρκική επιθυμία να επιτευχθεί συμφωνία για τη συνεκμετάλλευση χωρίς διαιτησία... Για τους Ελληνες, να μοιρασθούν την εκμετάλλευση του Αιγαίου ως αντάλλαγμα για την αναγνώριση των δικαιωμάτων τους από την Τουρκία (όπως π.χ. με τη μορφή της παροχής δικαιωμάτων από την Ελλάδα) είναι πιθανό, για τους Ελληνες να κάνουν κάτι τέτοιο χωρίς τουρκική αναγνώριση των δικαιωμάτων τους θα είναι πολύ δύσκολο...
«Στρατιωτικές δραστηριότητες» Είναι μάλλον απίθανο η Τουρκία να διαλύσει την 4η Στρατιά της με έδρα τη Σμύρνη, εκτός αν προχωρήσει πολύ η ελληνοτουρκική προσέγγιση. Αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, η ελληνική στρατιωτική παρουσία στα νησιά καθώς και οι αναγνωριστικές πτήσεις τουρκικών αεροσκαφών πάνω από αυτά δεν θα έχουν κανένα νόημα. Ο περιορισμός τέτοιου τύπου στρατιωτικών ενεργειών θα μπορούσε πάντως να μειώσει την ένταση και να συμπεριλαμβάνει: * Τη δέσμευση της Τουρκίας να μην ενισχύσει τις επιχειρησιακές δυνατότητες της 4ης Στρατιάς να διεξάγει επιθετικές ενέργειες εναντίον των νησιών. * Τη δέσμευση, ενδεχομένως ιδιωτική, της Ελλάδας να μειώσει τις δυνάμεις της στα νησιά, έστω και συμβολικά, και να μην πετά πάνω από την ηπειρωτική Τουρκία. * Την παράλληλη δέσμευση της Τουρκίας να μην πετά πάνω από τα νησιά. * Την αποχή από προκλητικές ενέργειες ή τουλάχιστον τη συμφωνία σε ένα σύστημα προειδοποιήσεων για τη διεξαγωγή γυμνασίων στο Αιγαίο. Μια τέτοια σταδιακή συμφωνία θα μπορούσε να μειώσει την ένταση. Οι αρχές του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στη διαπραγμάτευσή της...
* Ο εναέριος χώρος και ο έλεγχός του Οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις έδειξαν ότι η Τουρκία δεν επιχειρούσε να επεκτείνει το FIR της στο Αιγαίο και πως ένα σύστημα αμοιβαίας προειδοποίησης για πτήσεις κοντά στη γραμμή που χωρίζει τα δύο FIR ήταν εφικτό, εφόσον υπήρχε πολιτική βούληση. Με βάση τις συνομιλίες του περασμένου χειμώνα, μια συμφωνία θα μπορούσε να προβλέπει: * Την επιστροφή στο σύστημα διαχείρισης των πτήσεων στο Αιγαίο που ίσχυε πριν από την κρίση. Η περιοχή θα άνοιγε πάλι για πτήσεις αεροσκαφών. (...) Η Τουρκία θα συμφωνήσει, όποια και αν είναι τα νομικά της επιχειρήματα για τα 10 μίλια του ελληνικού εναέριου χώρου, να συνεχίσει την ιστορική της πρακτική και να σέβεται τη ζώνη των 10 μιλίων γύρω από τα ελληνικά νησιά. Θα επικαλεσθεί λόγους ασφαλείας. * Μια τέτοια τουρκική κίνηση θα άρμοζε απόλυτα με μια δήλωση της Ελλάδας πως δεν θα ασκήσει παντού στο Αιγαίο το δικαίωμα της επέκτασης στα 12 μίλια.
* Αλλα θέματα Ολα αυτά θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια καλύτερη ατμόσφαιρα ή να συνεισφέρουν σε μια συνολική συμφωνία. Εκτός από την ανταλλαγή πληθυσμών, που θα μπορούσε να αποδειχθεί αντιπαραγωγική, άλλα βήματα θα μπορούσε να είναι: * Η επαναδιατύπωση της προσήλωσης των δύο χωρών στις διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάννης για τα δικαιώματα των μειονοτήτων. * Η δέσμευση για προσήλωση της Τουρκίας στη Λωζάννη σε σχέση με το στάτους του Οικουμενικού Πατριαρχείου." *(1)

και συνεχίζει παρακάτω :

"Η ιστορία των ελληνοτουρκικών προσεγγίσεων δεν είναι εντελώς απογοητευτική. Οι Ελληνες και οι Τούρκοι έχουν καταφέρει να λύσουν κάποια προβλήματά τους στο παρελθόν. Εχουν λόγο να το κάνουν και τώρα. Το Αιγαίο έχει πολλές πτυχές, επί των οποίων θα μπορούσε να επιτευχθεί ένας συμβιβασμός. Η Ελλάδα όμως θα χρειασθεί να κάνει τις πιο σοβαρές παραχωρήσεις, σε σύγκριση με το προηγούμενο στάτους κβο. Οι φόβοι της για το μέγεθος και την ισχύ της Τουρκίας είναι μεγαλύτεροι από τους αντίστοιχους τουρκικούς. Τι θα μπορούσε να ηρεμήσει την Ελλάδα και να την κάνει να συμφιλιωθεί με υποχωρήσεις στο Αιγαίο, την ίδια στιγμή που θα καλείτο να αφήσει κατά μέρος το μεγαλύτερο παράπονό της, την Κύπρο;
Ενα πρώτο βήμα θα μπορούσε να είναι το εξής:
* Και οι δύο χώρες θα επαναδιατυπώσουν την απόφασή τους να συνεχίσουν τις σχέσεις τους βάσει της συμφωνίας του 1923. Θα αποκηρύξουν ρητά κάθε εδαφική διεκδίκηση, ασφαλώς και κάθε ηγεμονική βλέψη. Ετσι θα διασφαλισθεί το στάτους κβο γύρω από την ελληνική μειονότητα και το Πατριαρχείο στην Τουρκία.
* Και οι δύο πλευρές θα δηλώσουν ότι σέβονται τη συνθήκη του 1947 για τη μεταβίβαση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα, η οποία προέβλεπε τη μη στρατιωτικοποίησή τους. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να υλοποιήσει τη δέσμευση αυτή αμέσως αλλά θα δώσει κάτι στην Τουρκία με σχετική αξία. * Οι δύο πλευρές θα δηλώσουν ότι είναι πίστες στο ΝΑΤΟ... Ειδικότερα δε στο άρθρο 1, που καλεί τα μέλη της Συμμαχίας να επιλύουν τις διεθνείς τους διαφορές με ειρηνικά μέσα. Αυτά τα αρχικά μέτρα θα μπορούσαν να συνοδευθούν από άλλα, σχετικώς εύκολα:
* Δήλωση της Ελλάδας πως δεν διεκδικεί τα 12 μίλια για όλα τα νησιά του Αιγαίου.
* Την υπόσχεση της Τουρκίας να μην πετάει μέσα στα 10 μίλια γύρω από τα νησιά.
* Τη δέσμευση για την αποτροπή μιας τυχαίας στρατιωτικής σύγκρουσης. Ολα αυτά θα μπορούσαν να είναι ο πρόλογος για μια διαπραγμάτευση για τα πιο δύσκολα θέματα. Θα ήταν αρκετά για να επιλυθούν συγκεκριμένα προβλήματα στο Αιγαίο; Ισως. Αν όχι, υπάρχει μόνο ένα ακόμη πρακτικό βήμα που θα μπορούσε να φέρει αποτελέσματα: να εμπλέξει κανείς το Κυπριακό, που είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, σε μια φόρμουλα εξισορρόπησης των προβλημάτων του Αιγαίου»." *(1)

Εδώ ας θυμηθούμε την ορκομωσία Παπούλια το 2005 !

Οι επόμενοι πρόθυμοι των Αθηνών είχαν βρεθεί !

Ανάμεσά τους Πολιτικοί, ΜΜΕ, Δημοσιογράφοι,
άτομα από την επιχειρηματική και πνευματική ελίτ της χώρας 

και απ' όσους εμπλέκονται στις σχέσεις κράτους - πολίτη

για να καταφέρουν να φτάσουμε ως εδώ !

 

 ***

 

Δεν γνωρίζω εάν ο γνωστός δημοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς
είχε πέσει θύμα μιας καλά στημένης παραπληροφόρησης,

ή εάν το έκανε εν γνώσει του.
Είναι κάτι που θα κριθεί, στη συνέχεια της διαδρομής ...
Ο ίδιος στο άρθρο διατύπωνε τις διαφορές μεταξύ του "απόρρητου σχεδίου"
και της τότε υπάρχουσας κατάστασης (αρνητική για την Ελλάδα)

Συνοψίζοντας να αναφέρω ότι εκτός από τις αποφάσεις που ενδεχομένως λαμβάνονται πίσω από κλειστές πόρτες σε σκοτεινές αίθουσες, είναι πολλές αυτές που δηλώνονται δημόσια, όπως για παράδειγμα η δήλωση του Γ. Παπανδρέου για την "επιτακτική ανάγκη μια παγκόσμιας διακυβέρνησης" *(5)

Μένει σ' εμάς να είμαστε προσεκτικοί και "υποψιασμένοι"
 σε ότι διαβάζουμε ή ακούμε.

Παραπομπές :

*(1)   :  το πλήρες άρθρο της εφημερίδας θα το βρείτε εδώ

*(1α) :  pisoapothnkoyrtina

*(1β)  :  Δείτε από πότε ήξεραν για τα πετρέλαια εδώ

*(2)   :  Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα , επίσης εδώ

*(2Β) :  Η μελέτη του Σπύρου Κατράκη

*(2Γ) :  Παπαδόπουλος και ορυκτός πλούτος Για το ίδιο θέμα υπάρχουν πολλά αποκαλυπτικά δημοσιεύματα. Όποιος ενδιαφέρεται ας κάνει  αναζήτηση με την φράση : πετρέλαια Παπαδόπουλος

*(2Δ) :  Αναφορές προ του 74 για ύπαρξη πετρελαίων στην Ελλάδα

*(2Ε) :   Κρυφή ατζέντα για μοίρασμα των πετρελαίων του Αιγαίου με τους Τούρκους  Διαβάστε με προσοχή ειδικά την τελευταία παράγραφο

*(3)   :  το πλήρες κείμενο από τα πρακτικά της συζήτησης στην Βουλή εδώ

*(4)   :  Δορυφόροι NASA

*(4β) :  Η απόρρητη έκθεση της ΔΕΠ του 1997

*(5)   :  υπάρχουν πολλά σχετικά βίντεο - αναζητήστε τα

Γιάννης Μ.              

Η φωτογραφία είναι από Ασύνταχτος Τύπος