Δημοκρατία ανάπηρη πάλι σου τάζουν

Αναγκαίο κακό για κάποιους η ύπαρξη θεσμών, προϋπόθεση ισχυρής Δημοκρατίας για άλλους,  οπότε το ερώτημα είναι εάν οι υπάρχοντες θεσμοί χρήζουν επανεξέτασης.

 

Τα προβλήματα που κατέδειξαν οι πρόσφατες εκλογές αλλά και όσα είχαν προηγηθεί ανέδειξαν για μια ακόμα φορά τις αδυναμίες στην υπ – άρχουσα μορφή πολιτεύματος.

• Οι αποδοκιμασίες, στο πρόσωπο του Προέδρου προεκλογικά.
• Η αδυναμία του Προέδρου, να έχει ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.
• Η Αναντιστοιχία της λαϊκής ετυμηγορίας, στα έδρανα της βουλής.
• Η τρι – κομματική συν – κυβέρνηση, με ποσοστά που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική πλειοψηφία.
• Τα κενά του Συντάγματος, όπως ανέδειξε η ασθένεια του πρωθυπουργού και η αντικατάστασή του από… τον αδύναμο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Μια σειρά από γεγονότα και ερωτήματα που θα πρέπει να θυμηθούμε και να επανεξετάσουμε την «αναγκαιότητα» των θεσμών στην σημερινή τους μορφή. 

Θέλω να πιστεύω ότι τα όποια διακοσμητικά στοιχεία αρμόζουν σε υλικά οικοδομήματα, σε αντιθέσει με τα πολιτικά που καλούνται να ισχυροποιούν την Δημοκρατία, να είναι λειτουργικά και να αντικατοπτρίζουν την λαϊκή βούληση.  Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο θεωρητικά ανώτατος άρχων, μετά την συνταγματική μεταρρύθμιση του 85 -86, ουσιαστικά απογυμνώθηκε από κάθε μορφής εξουσίας, διατηρώντας μία και μόνη, την δυνατότητα παραίτησής του, δυνατότητα που δεν έγινε ποτέ πράξη στην μετέπειτα ιστορία του θεσμού.

Στον αντίποδα, το πρόσωπο του Πρωθυπουργού όπου συγκεντρώνεται το σύνολο των κυβερνητικών εξουσιών, σε ένα άκρως προσωποπαγές οικοδόμημα και με ότι κινδύνους αυτό ελλοχεύει, όπως άλλωστε απέδειξε η διακυβέρνηση του Γ.Α. Παπανδρέου. – Το στοιχείο αυτό φυσικά, κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι, καθώς όλο το σημερινό οικοδόμημα ήταν προσαρμοσμένο στην μεταπολιτευτική περίοδο και στο δεδομένο των αυτοδύναμων κυβερνήσεων, δεδομένο που έχει ανατραπεί.

Αυτά λοιπόν τα δύο χαρακτηριστικά, συνιστούν το βασικό αίτιο όσων αδυναμιών, αρχικά και εν συντομία, υπενθύμισα από το πρόσφατο παρελθόν. Με έναν διακοσμητικό και πολιτικά ανεύθυνο Πρόεδρο – κατά το Σύνταγμα – και έναν πανίσχυρο Πρωθυπουργό, ας μην περιμένουμε σημαντικές εξελίξεις στα σημαντικά προβλήματα που βιώνει ο τόπος.

Απ' την άλλη πλευρά, έχουμε το πρόσφατο παράδειγμα από την κρίση στην μαρτυρική Κύπρο. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αν κι εκλέχθηκε με βάση τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ότι δεν θα προχωρούσε σε καμία λύση ενάντια στα εθνικά συμφέροντα, λίγες μόνο μέρες μετά την εκλογή του, έκανε το ακριβώς αντίθετο. Η αντίδραση της Βουλής, με το συντριπτικό ΟΧΙ, έβαλε φρένο - έστω και προσωρινά – στην αρχική συμφωνία και έφερε την Κύπρο στο κέντρο του κόσμου.

Τα κόμματα της ελληνικής Βουλής θα πρέπει να αντλήσουν  παραδείγματα από τις σημαντικές θεσμικές διαφορές πολιτεύματος σε Ελλάδα και Κύπρο  και να θέσουν τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων. Γνωρίζουν καλά ότι η μεταπολιτευτική περίοδος των αυτοδυναμιών έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και έχουμε μπει σε μια νέα εποχή με νέα δεδομένα και νέες απαιτήσεις. Τα νέα δεδομένα είναι οι πολυκομματικές κυβερνήσεις και οι νέες απαιτήσεις είναι η διασφάλιση των θεσμών ώστε να ισχυροποιείται η Δημοκρατία και να αντανακλάται η λαϊκή βούληση στα έδρανα της Βουλής.

Και φυσικά είναι καιρός να μπει στο τραπέζι και το θέμα της αποχής και των λευκών ψήφων, ως κινήσεις διαμαρτυρίας στον τρόπο άσκησης της εξουσίας και των κομματικών προτάσεων.

Ως πότε θα προσποιούνται ότι βρέχει, όταν τους φτύνει η κοινωνία ;

Εμείς Γνωρίζουμε, όπως και αυτοί, ότι οι φωτοβολίδες απλής αναλογικής, από μόνες τους δεν αρκούν να επαναφέρουν το Φως της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

« …Και συ λοιπόν

στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις

από φωνή

από τροφή

από άλογο

από σπίτι

στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.»

 

* οι στίχοι είναι από το ποίημα "Η Διαθήκη μου", του Μιχ. Κατσαρού

Το άρθρο στην αρχική του μορφή είχε δημοσιευθεί  24/7/12

Η φωτογραφία είναι από το inews.gr